Vandaag zouden we gaan protesteren tegen bezuinigingen op het hoger onderwijs. Zouden... want gisteren werd de demonstratie op het laatste moment afgelast, vanwege veiligheidsredenen.

Laat me vooropstellen: ook ik ben het niet eens met de plannen van het kabinet. Zoiets moois en fragiels als kennisinstituten, en dan vooral niche onderwerpen in bijvoorbeeld de geesteswetenschappen, moet je niet met keiharde bezuinigingen aanpakken.

Toch kan ik snappen waarom een groot deel van de Nederlandse bevolking het allemaal niet zo veel kan schelen.

Een jongen met een burner-account ‘Jay’ schreef onder een NOS-post dat de langstudeerboete logisch is, want studenten moeten maar harder werken en minder zuipen. Veel studenten reageerden, ik ook. Het argument was niet goed onderbouwd: er zijn zat jongeren die (mentaal) ziek worden, die mantelzorger zijn, die hun eigen huur betalen met een bijbaan. Met al deze argumenten ben ik het eens, maar er is geen ruimte voor begrip voor Jays sentiment.

Maar zit er niet ook ergens waarheid in?

Wie goed zijn mail en de berichtgeving in Mare heeft gelezen, zal gezien hebben dat het schrappen van bachelors bij Geesteswetenschappen helemaal niks te maken heeft met het kabinetsbeleid. Het heeft wel te maken met lagere instroom, en een terugloop in het aantal behaalde studiepunten door studenten. Dat laatste kan ik wel gedeeltelijk verklaren. Als ik tijdens mijn werkgroepen om mij heen kijk, zie ik veel slaperige koppen die niet eens de moeite hebben genomen een paar teksten te lezen om iets te kunnen opsteken van de les.

Terwijl ik door een kleine verkoudheid de grootste moeite heb om er in één dag een column en een geannoteerde bibliografie uit te persen, staat mijn vriendin op het mbo al sinds zes uur vanochtend zware broodpannen te tillen.

En dan maar klagen, daar zijn we erg goed in. Het leven is zo duur, maar we gaan wel naar de Appie. We moeten zo hard leren voor tentamens, maar dat is precies wat je het hele semester al hoort te doen. De professoren praten zo saai, maar schat, dat is vaak nu eenmaal de aard van academisch onderwijs.

Discussies over het belang van de geesteswetenschappen voor onze samenleving, kunnen makkelijk worden samengevat. ‘Geschiedenis is niet belangrijk, want die mensen zijn toch allang dood.’ KO, ga dan maar eens aan het verstand peuteren dat je wél de toekomst kan voorspellen met kennis van vroeger, of dat het belangrijk is dat de geschiedenis zich niet herhaalt. ‘Dat gebeurt, constant.’

Natuurlijk zijn er vakgebieden waarvan mensen het belang wél snappen, zoals rechten of geneeskunde, maar dat zijn ook niet de faculteiten waar de meeste klappen gaan vallen.

Het is makkelijk om praktisch opgeleide rechtse stemmers als de grote boosdoener te zien. Maar we kunnen de schuld beter verschuiven naar iets wat iedereen haat: de middelbare school. Dat we de samenleving al op zo’n jonge leeftijd opdelen, veroorzaakt dit soort problemen.

Ik merk het in mijn eigen cirkels, gesprekken over bijvoorbeeld politiek hebben een compleet andere insteek. Waar vrienden van het mbo duidelijk onderbouwde meningen hebben, moeten gesprekken met studievrienden altijd zo’n onnodig filosofische kant hebben. Interessant, en goed om kennis te delen, maar aan het einde van zo’n lang gesprek weet je nog niet waar je beiden staat.

We hebben gewoon kromme ideeën over waarde met z’n allen. Het idee dat de universiteit het hoogst haalbare is, is naar mijn idee gaan etteren bij mbo’ers.

En toch wil ik iedereen op het hart drukken: geef niet de schuld aan je medemens, waardeer je medestudenten op het mbo evenveel als je naaste collega’s. Maar ga vooral demonstreren tegen de desatreuze bezuinigingen. Wanneer dat dan ook moge zijn.

Zahra Menguellati is student International Studies