In 2023 kwam 23 procent van de eerstejaars bachelorstudenten en 35 procent van de eerstejaars masterstudenten uit het buitenland. Dat is te veel, althans volgens minister Dijkgraaf, die de nieuwe Wet internationalisering in balans wil invoeren. Die is nog niet van kracht, maar universiteiten zijn al bezig met voorbereidingen om het aantal niet-Nederlandse studenten omlaag te brengen.

Wat er gaat gebeuren is nog niet zeker, maar waarschijnlijk gaat het aantal Engelstalige vakken en studies fors omlaag. Wat vinden internationale studenten daar zelf eigenlijk van? Mare vroeg aan internationale studenten hoe zij tegen de aanstaande plannen aankijken.

‘Er zijn mensen die proberen de universiteit opener te maken en meer verwelkomend voor internationale studenten’, zegt de Duitse Tim Kerkhoff (23, urban studies). ‘Zo werd het ook geadverteerd, als een international-vriendelijke plek. Maar nu is er een tegenbeweging die zegt: “Ho ho, niet al te internationaal worden!” Dat gaat in tegen alles wat de universiteit heeft beloofd. Het voelt als verraad.’

Hindernissen

Zo ervaart Jokin de Carlos (25, international relations) uit Spanje dat ook. ‘Het is alsof Nederlandse politici, vooral de populisten, ons gewoon onder de bus smijten zonder een alternatief te bieden. Wij betalen veel geld voor onze studie, een woning en eten, en dat is goed voor de Nederlandse economie. Kroegbazen in Leiden en Den Haag zullen erg verdrietig zijn als de internationale studenten weggaan.’

De Carlos vindt dat internationale studenten, nog afgezien van het nieuwe beleid, veel extra hindernissen moeten overwinnen. ‘Huisvesting is voor ons extra lastig, zeker in Leiden waar de verenigingen een soort monopolie lijken te hebben op de studentenhuizen. Wij krijgen in tegenstelling tot Nederlandse studenten niet zomaar een studenten-ov. Daarmee zouden we ook verder weg kunnen gaan wonen, wat de druk op studentenkamers weer verlicht.’

Ook internationale studentenorganisatie ESN is bezorgd. ‘We werden al nerveus toen we de verkiezingsuitslagen hoorden’, zegt het Japanse bestuurslid Joh Noguchi. ‘Door de nieuwe plannen komen er minder internationals naar Leiden, en dus ook minder mensen bij onze organisatie.’

Om de stemming te peilen hield ESN daarom een kleine enquête onder haar leden. Daaruit bleek dat 70 procent van de leden zich zorgen maakt over de aankomende plannen. ‘Deze gewoonte om internationals de schuld de geven van problemen zoals huisvesting leidt tot haat’, zegt een van de respondenten. ‘Internationals moeten juist gezien worden als een toevoeging, niet als iets waar je vanaf moet.’

Een andere respondent reageert laconiek: ‘Ik maak me persoonlijk weinig zorgen. Er zijn zat andere landen die nog wel buitenlandse studenten verwelkomen. Ik zou me meer zorgen maken als ik Nederlands was, omdat dit beleid de reputatie van Nederland als internationaal knooppunt aantast.’

Taal

Een derde hekelt de mogelijkheden om Nederlands te leren, wat nodig gaat zijn als er onder het nieuwe beleid taaleisen komen: ‘Het is niet dat we geen Nederlands willen leren, maar het is gewoon niet mogelijk om in een heel korte periode Nederlands op academisch niveau te leren spreken.’

Dat laatste beaamt Kerkhoff: ‘Ik spreek een beetje Nederlands, maar het is lastig om echt goed te integreren qua taal. De cursussen die het Talencentrum aanbiedt zijn erg duur. Ik houd het bij DuoLingo en met mensen praten. Alle informatie die de overheid aanbiedt over dingen als zorgtoeslag of de basisbeurs is grotendeels in het Nederlands, dus je moet een Nederlander kennen die je dat kan uitleggen of het zelf uitvogelen.’

Universiteitsraadslid Ella Picavet van studentenpartij DSP, die zich inzet voor internationals, is niet blij met het nieuwe beleid. ‘Jarenlang is internationalisering aangemoedigd en liep de universiteit te koop met een internationaal imago. Nu gebruikt de politiek deze studenten als zondebok voor de problemen die ongebalanceerd overheidsbeleid hebben veroorzaakt, met het idee dat dit een wondermiddel is voor alles wat er mis is.’

‘Het lijkt voor Nederlanders moeilijk een middenweg te vinden’, concludeert De Carlos. ‘Het lijkt wel alsof ze of alles helemaal internationaal willen, of helemaal in het Nederlands. Ik vind het hier echt leuk, maar als ik kijk hoe handig de taal is, zou ik misschien eerder kiezen om Duits te leren en in Duitsland mijn master te halen.’