Het gaat om ongeveer twintig tutoren van wie veruit de meeste voltijd of bijna voltijd zijn aangesteld.
Nu is het nog zo dat de universiteit vooral vaste contracten geeft aan docenten die ook onderzoek doen, dus UD’s en alles daarboven. Het aantal vaste contracten voor docenten die alleen werkgroepen geven, de tutoren, wil ze juist terugschroeven. De docenten van International Studies vinden dat onverstandig.
‘Onacceptabele tol’
De onzekerheid die de tijdelijke contracten met zich meebrengen eist namelijk een ‘onacceptabele tol’ van de onderwijsstaf, schrijven de docenten in de brief die door 71 medewerkers is ondertekend. Daarnaast komt het de stabiliteit van de opleiding en de onderwijskwaliteit niet ten goede, omdat een steeds wisselend personeelsbestand de werkdruk aanzienlijk verhoogt.
Ook komen de carrièreperspectieven van de tutoren in het gedrang als zij geen uitzicht hebben op een vaste aanstelling. ‘Het is duidelijk dat alleen een structurele verandering het mogelijk maakt deze problemen op te lossen’, aldus de brief.
Die baanonzekerheid is voor tutoren extra vervelend, omdat de meeste van hen zich in een levensfase bevinden waarin ze een huis willen kopen en een gezin willen stichten. Voor tutoren van buiten de Europese Unie, waar International Studies er logischerwijs een aantal van heeft, hangt er nóg meer vanaf.
Werkstress
‘Als hun contract niet wordt verlengd, moeten zij weer terug naar hun eigen continent’, zegt universitair docent Judith Naeff, die de brief mede heeft opgesteld. ‘Voor hen is het dus extra moeilijk om keuzes te maken over het kopen van een huis, het aangaan van een relatie of het krijgen van kinderen. Als je als universiteit inclusief wil zijn en dus mensen van buiten de EU wil aantrekken, moet je ook de omstandigheden creëren dat zij die stap durven zetten.’
Daarnaast geeft Naeff aan dat tijdelijk personeel voor de gehele staf meer werkdruk oplevert. Werknemers met een tijdelijk contract gaan concurreren met hun collega’s in de hoop toch een vast contract te bemachtigen. Werkstress durven ze minder snel aan te geven, uit angst zichzelf daarmee te benadelen. Maar ook voor het personeel dat wel een vast contract heeft loopt de werkdruk op. ‘Nieuwe docenten moeten namelijk steeds opnieuw worden ingewerkt.’
Bovendien gaat door het hoge verloop een hoop kennis verloren. ‘Alle opgebouwde expertise wordt steeds na twee tot drie jaar weer het raam uitgegooid. Werknemers voelen zich uitgebuit en afgedankt, terwijl ze gewoon goed functioneren.’ Daarnaast geeft het ook onrust voor de studenten, die steeds weer met andere tutoren te maken krijgen.
‘Er zijn al verschillende rapporten verschenen over de negatieve gevolgen van de flexibilisering van de arbeidsmarkt’, zegt Naeff. ‘Werknemers zijn er kwetsbaar door geworden, zoals ook meer dan ooit blijkt in de coronacrisis, en het is geen goed werkgeverschap om met die trend mee te gaan.’
Schijnoplossingen
In 2018 stuurde een groep docenten ook al een brief, toen gericht aan het faculteitsbestuur van Geesteswetenschappen en het opleidingsbestuur. Zij staan achter de wens van de docenten, maar kunnen niet ingrijpen omdat ze met handen en voeten zijn gebonden aan het centrale beleid van de universiteit, staat in de brief die nu aan het college is gestuurd.
Wel werden er wat schijnoplossingen bedacht, zoals werknemers na twee jaar wegsturen, zodat ze na een half jaar weer konden worden aangenomen. ‘Maar dat is een pleister’, zegt Naeff. ‘Geen structurele oplossing.’
Nu ze zich tot het college van bestuur hebben gericht, hopen ze alsnog dat die er komt. Of dat ook gaat gebeuren, is nu nog niet duidelijk.
‘Het college wil eerst de inhoud van de brief goed bestuderen en overleggen met betrokkenen, voordat het een inhoudelijke reactie kan geven’, laat universiteitswoordvoerder Caroline van Overbeeke weten.