Het nummer ‘Blackpool Late Eighties’ van de Britse muzikant James Holden (45) klinkt tegelijkertijd euforisch en melancholiek. Als je naar de licht onheilspellende brommende synths en de ietwat op de achtergrond blijvende beat luistert, zie je de wat vervallen Engelse badplaats haast voor je. Ja, er was ooit plezier op het strand en in de cafés. Maar nu regent het en bladdert de verf af van alle attracties op de vervallen pier.

‘Het is inderdaad een wat melancholisch nummer’, vertelt Holden via een videoverbinding vanuit Londen. ‘Meestal weet ik niet meer wanneer ik aan een track ben begonnen, maar dit herinner ik me nog goed. Ik had een show gespeeld in Amsterdam en wilde mijn vlucht terug naar Engeland nemen. Die werd gecanceld vanwege het slechte weer en ik kwam terecht in een rottig hotel bij Schiphol. Ik besloot de trein naar Amsterdam te nemen en een zak wiet te kopen. Toen ik die had opgerookt, maakte ik dat nummer. Ik voelde me eenzaam, miste mijn partner Gemma, met wie ik ons label Border Community run. Het regende, de sfeer was wat miserabel, en zo klinkt het nummer ook.’

Holden speelt zaterdag 22 maart samen met de Poolse klarinettist Wacław Zimpel op het Leidse festival Peel Slowly and See. ‘Met hem spelen is super, echt een traktatie’, zegt Holden. ‘Als ik alleen op het podium sta en de computer kapt ermee, dan stopt de muziek. Dat geeft wel enige druk. Wacław is echt de helft van het geluid. Als er aan mijn kant een apparaat crasht is dat oké, het optreden stort niet helemaal in.

Shitty computer

‘We zijn op het podium altijd op zoek naar de hypnotiserende puls in de muziek. In de basis is het allemaal trance. Al heeft dat woord een niet altijd even positieve connotatie vanwege de muziekstroming. Er is nu weer een discussie over dat de “verkeerde” trance een revival doormaakt. Ik doe daar niet aan mee. Ik heb respect voor trance.’

Holden rolde op wat toevallige wijze in de muziek. ‘Als tiener zat ik wel wat op de piano te rommelen, maar erg goed was ik niet. Van techno en house wist ik nog niets.’ Op school volgde hij muzieklessen. ‘In het lokaal stond een Atari en daar ging ik tracks mee maken. Mijn muziekleraar liet dat gefröbel horen aan mijn natuurkundedocent Mike die helemaal in de toen opkomende elektronica zat. Hij gaf me waanzinnige platen van Orbital, LTJ Bukem en die klassieke compilatie Trance Europe Express.

‘Op een pc leerde ik alle trucs om mijn nummers beter te laten klinken dan je van een shitty computer mag verwachten. Ik groeide op in de buurt van Leicester, midden-Engeland. Op mijn zestiende ging ik naar illegale raves. Daar vond ik echt een open gemeenschap waar ik me thuis voelde. Het was heerlijk om allerlei anarchistische types te ontmoeten. Het was een bepalende periode.’

Holden kreeg veel succes. Grootheden als Madonna, Depeche Mode en Britney Spears lieten nummers door hem remixen. Hij was op weg naar het leven van een superster als dj en producer, maar dat pad kapte hij af. Hij wilde experimentele muziek maken.

‘Vroeger heb ik heel wat clubtracks gemaakt en daaraan heb ik het leuke huis te danken waarin ik nu in woon. Maar die raves van vroeger vond ik veel leuker dan de clubcultuur. Ik was enorm trots toen er voor de eerste keer een nummer van mij in een Londense club werd gedraaid. Maar het is geen plek voor mij. Elke keer als ik in een club kwam, was het rubbish. Het concept is altijd zoveel mogelijk geld verdienen. De tent wordt volgepropt met te veel agressieve mensen, de drankjes zijn duur en de drugs slecht. Ik wil altijd weer terug naar dat gemeenschappelijke gevoel van de vroege raves.

‘Ik wilde ook van de voorspelbaarheid in de dance af. Veel tracks vertellen wat je moet voelen en hoe je een goede tijd moet hebben. Hier is de bekende kickdrum, nu komt de break, nu zwellen de synths aan. Als ik dat hoor, irriteert me dat.’

Verwensingen

Al benijdt hij de producers die na hem opkwamen niet. ‘Ik brak door in een tijd zonder streaming. Ik kon de muziek maken die ik wilde en daar geld mee verdienen. In tien jaar tijd is dat veranderd. Ik vind dat triest. Als ik Daniel Ek, de baas van Spotify, hoor zeggen dat je een album per jaar moet maken om het algoritme voor je te laten werken, maakt me dat boos: “Fuck you, Daniel, ik maak er één in zeven jaar.”’

In veel van de nummers van Holden schemert ondanks de elektronica de natuur door. In de track ‘Common Land’ gaan fluitende vogels een duel aan met ijle synths en een (zowaar níet irritante) saxofoon. ‘Die link met het platteland wordt vaker gelegd. Het klopt ook wel. De favoriete bezigheid van mijn vader was wandelingen maken. We gingen op vakantie naar de bergen in Schotland en beklommen zeven pieken in een week. Tijdens al dat klimwerk was ik dan demo’s aan het luisteren op mijn walkman. Dat moet invloed hebben gehad. Nu woon ik een uur van het platteland. Altijd als ik het hierover heb, denk ik: we moeten verhuizen.

‘Alhoewel, Londen is een multiculturele plek waar ik me heel fijn voel. De stad blijft gespaard van negatieve ontwikkelingen die je elders in het land wel ziet. Een groot deel van de rest van Engeland stemde voor Brexit. Als je daar rondloopt en je ziet er niet voldoende wit en heteroseksueel uit, krijg je verwensingen uit open autoramen naar je hoofd geslingerd.’

Peel Slowy and See met oa. Crowdsurfers Must Die, Trupa Trupa en Nadine Khouri
21 en 22 maart
Diverse locaties in Leiden
€17,50 - 47,50
James Holden en Wacław Zimpel spelen op 22 maart