‘Volgens mij ben ik één van de eerste bewoners en ook waarschijnlijk degene die hier nu het langst woont’, vertelt Koen Boon (30, master Industrial Ecology). ‘Ik woon hier bijna tien jaar. Mijn gebouw was het eerste dat werd opgeleverd, dus ik heb bijna de hele bouw van de Lammenschanscampus meegemaakt.’

Voor zijn studententijd woonde hij veertien jaar op Curaçao. Dat verklaart de tropische temperaturen van zijn studio. ‘Ik kan niet zo goed tegen kou’, licht hij toe. Aan de muren hangen gekleurde kerstlichtjes, op een rood vloerkleed staat een lange salontafel en in de hoek staan stapels aan spelletjes, dvd’s en boeken.

‘Ik ben iemand die altijd voor gezelligheid zorgt. Op de Antillen is het normaal dat je naar je buren zwaait en een praatje maakt. Hier zijn mensen veel meer in hun eigen wereld en gaan ze niet heel erg met andere bewoners om. Toen ik hier kwam wonen heb ik meteen een verdiepingswhatsappgroep aangemaakt en mijn buren uitgenodigd om gezellig te eten of een bordspel te doen. Ik probeer een social hub te zijn voor mijn verdieping. Daarom is mijn kamer meer een lounge area.’

Maar die functie beperkt zich niet tot zijn eigen etage. Tijdens de pandemie hoorde Koen steeds vaker verhalen over studenten die zich hadden buitengesloten op de campus, met ruim 1200 studentenwoningen. De deuren vallen bij sluiting namelijk meteen in het slot. Wie zijn sleutel vergeten is, komt voor een probleem te staan: zonder hulp of reservesleutel kom je er niet meer in.

Eén minuut

Zijn buurman moedigde Koen aan om zijn campusgenoten te helpen. ‘De grap was dat ik van de Antillen kom, dus hij zei: “Jij weet vast wel hoe je dat moet doen.” Ik antwoordde: “You’re not wrong” en ben met mijn eigen deur gaan oefenen. Dat ging eigenlijk veel makkelijker dan ik dacht.’

Gewapend met een stevig stuk karton weet hij inmiddels iedere deur open te wrikken, soms zelfs binnen één minuut. Hij schat dat hij de afgelopen vijf jaar zo’n 1500 deuren heeft geopend.

Slechts tien keer lukte het niet, al werd hij bij de eerste vergeefse poging alsnog geholpen. ‘Toen is de kat aan de deurhendel gaan hangen. Die heeft uiteindelijk de deur geopend. De eigenaar zei toen: “Ik hoopte al dat ie dat zou doen.”’

Chocolade en wijn

Als reddende engel ziet Koen vaste patronen optreden. ‘Soms is er een hele maand niemand die zich buitensluit. En soms gebeurt het vijf keer per week. Het hangt ook af van het weer. Als het op een winterse dag ineens zonnig is, word ik drie keer gebeld. Mensen doen andere kleding aan of laten hun jas thuis.’

Soms leidt een dichtgevallen deur tot bizarre situaties. ‘Ik heb iemand gehad die zich op zijn verjaardag had buitengesloten met de hele groep. Die heeft mij toen een stuk verjaardagstaart gegeven.’

Ook andere bewoners bieden vaak geld of kleinigheidjes aan. Het gaat Koen echter niet om de beloning. ‘Ik doe het vooral als vrijwilligerswerk, omdat ik in de pandemie niet genoeg mensen zag. Mensen belden mij en dan had ik een reden om uit huis te gaan en even gezellig te doen.’

Achter hem, op de vensterbank, staat bijvoorbeeld nog een (inmiddels halfvergane) plant. ‘Mensen willen me altijd iets geven. Uiteindelijk werden de stapels chocoladerepen en de voorraad wijnflessen nogal groot. Er zijn mensen die voor me hebben gekookt. Iemand anders had zelf een hele berg dobbelstenen voor het bordspel Dungeons and Dragons, omdat zij er les over gaf. Elke keer als zij zich had buitengesloten, kreeg ik er eentje.’

Hij laat een foto van een kat zien. ‘Bij het openmaken van een deur kwam hij meteen naar buiten en liep naar de kamer van de buren. Toen hebben de eigenaars mij een foto van hem gegeven.’

Kebab sponsoren

Hoewel hij inmiddels een Tikkie-link heeft waarmee welwillende medebewoners zijn kebab mogen sponsoren, zegt hij uit principe nog steeds gratis deuren te openen. ‘We zijn allemaal skere studenten. Ik kan iets wat heel veel mensen niet lukt. Als je 1500 keer 200 euro voor de slotenmaker rekent, is dat een flink bedrag dat ik mensen heb bespaard. Ik heb daardoor daadwerkelijk iets bijgedragen.’

De grote vraag is: hoe moet het verder als hij gaat verhuizen? ‘Ik ben wel aan het proberen om de rest uit te leggen hoe je deuren openmaakt. En er staan instructies op de Discord, maar veel mensen snappen niet hoe het werkt. Maar ik geef ook instructies via de telefoon. Dat heb ik ooit vanaf het strand op Curaçao gedaan en toen is dat ook gelukt.’

Maar voorlopig hoeft niemand zich zorgen te maken, stelt hij gerust. ‘Ik ben aan het kijken om na mijn master een PhD te gaan doen, dan hoef ik hier niet weg.’