Van sommige mensen verneem je zo’n lange tijd helemaal niets meer, dat je je begint af te vragen of de desbetreffende persoon niet heel stiekem is overleden. Wat mij betreft geldt dit voor een hoop mensen.

Neem Greta Thunberg. Vroeger viel vriend en vijand over het drammerige schoolmeisje dat over het klimaat sprak met emoties die doen denken aan het acteerwerk van een pas gecaste GTST-actrice. Waar was zij toen de afgelopen klimaattop in het nieuws werd besproken? Of Miley Cyrus! Slingert zij nog steeds, gezeten op een stalen bal, ergens door het universum? Het zijn van die mensen om wie eerst veel ophef bestond, maar naar wie nu geen haan lijkt te kraaien.

Zo vraag ik me ook nog steeds af hoe het met die ziek-mooie, ultra-toffe amice gaat, die ik voor het eerst tegenkwam in mijn sjaarzenjaar.

Maar dit verhaal vereist, zoals u merkt, enige context.

Ik was dus sjaars en had een bijbaan in een sushitent midden in het centrum. Aldaar werkte ik mij in het zweet om mijn beginnende alcoholisme van een financieel fundament te voorzien. Niet als illustere, scooterscheurende bezorger (die domme e-bikes waren toen godzijdank nog non-existent), maar in de keuken, als ‘kok’ die rijstsheets omrolde tot kleffe sushirolls.

In die tijd werkte daar een student met een naam die eigenlijk te cool voor hem was en die ik hier zeker niet ga vermelden. Voor nu noem ik hem: Amice de Vries.

Amice de Vries was tweedejaars en lid. Nou is dat op zichzelf beschouwd niet zo boeiend: zo veel mensen zijn of waren lid. Van dat lidmaatschap kan men een hele hoop vinden, maar ook dat laat mij koud. Waar ik als bange sjaars werkelijk tegenop keek, was wat hij symboliseerde: het losbandige, wilde studentenleven.

Zo herinner ik mij nog goed, een half uur na sluitingstijd, het gesprek dat ik met Amice de Vries voerde. Hij vertelde mij, onder het genot van zijn triljoenste peuk die dag, dat hij met zijn huisgenoot had uitgerekend hoeveel liter bier hij per maand dronk.

Nu was Amice de Vries geen ster in rekenen – hij was, net als ik, jurist – en ik kan het verkeerd onthouden hebben, maar Amice de Vries kwam uit op een hoeveelheid van 50 (zegge vijftig) liter! Dat is een heel fust per maand…

Naast dit alcoholistische feitje, zat Amice de Vries vol andere, toffe verhalen, die ik hier helaas niet allemaal kan opdissen. Het waren verhalen waar ik met ontzet naar luisterde en die mijn pas ontluikende ‘studententijd’ als een mislukte aflevering van Expeditie Robinson deed voelen: temidden van al die wilde studenten zou ik het nooit overleven.

Desalniettemin leef ik nog steeds en vraag ik mij nu dus heel hard af hoe het toch die Amice de Vries vergaat.

Hoe is het toch met je, Amice de Vries… Doe je de groetjes aan Greta en Miley?

Mathijs de Jong studeert rechten