Als jonge student ging ik werken bij een herenmode-speciaalzaak in Leiden. In het Engels klinkt dat veel leuker, want dan noemen ze het een haberdashery. (Was ik maar een international want dan kon ik om de haverklap zeggen dat ik in de haberdashery zat zodat mensen zouden denken dat in de business zit van de marterhandel of iets anders wat enigszins pluizig klinkt.)

Mijn kledingzaakcarrière begon veelbelovend, totdat ik erachter kwam dat dit zaakje qua ‘management’ werd bestierd door een koppel, een getrouwd koppel nog wel.

De Universiteit Leiden zouden die twee aanduiden als ‘Persoon A’ en ‘Persoon B’, helemaal gezien zij nogal bijdroegen aan wat we nu zouden noemen een onveilige werksfeer. Boze mailtjes, boze telefoontjes, een verzakende omgang in het kader van de Arbo en bovenal: depressie telde niet als een reden om je ziek te melden (get ruined, Persoon A & Persoon B). Thuis gingen ze vast over je roddelen en je had als loonslaafje niet te doen met één leidinggevende, neen, je had te maken met een duoviraat. Probeer daar maar eens tegenop te vechten.

U weet waar ik heen wil en inderdaad:, we got ‘m, we hebben de namen: mevrouw Hofman en meneer Hoogland. De namen zinspelen eveneens op iets pluizigs met een hoog Buurman-en-Buurman-gehalte, maar helaas hebben de hoogleraar en haar partner jarenlang een schrikbewind gevoerd aan de archeologie-afdeling van onze universiteit. U kunt het allemaal nalezen en blij word je er niet van.

Gezien H&H met elkaar in een relatie zaten, moet het als student of promovendus een akelige situatie geweest zijn temeer omdat je steeds rekening houdt met het feit dat A met B getrouwd is. Niet te moeilijk doen tegen A, want B gaat hoogstwaarschijnlijk dan ook de pik op jou krijgen. Een ongezonde dynamiek van kosmische proporties, zoals uit het onderzoeksrapport naar het wangedrag blijkt.

Binnen de ethiek in het universiteitswezen gaat het veelal over de verhouding tussen student en docent en dat is niet zo gek. De regelingen inzake zo’n situatie zijn best uitgebreid, zoals dat deze docent deze student niet begeleidt om een voorkeursbehandeling te voorkomen.

Binnen de gedragscode van de universiteit valt dat er ook op na te lezen: ‘Docenten zijn zich in hun omgang met studenten bewust van de afhankelijkheid en de machtsongelijkheid binnen de onderlinge verhoudingen’. Dat lijkt me zuiver.

De universiteit heeft ook een gedragscode voor relaties tussen docenten: ‘Overplaatsing is in het geval van een hiërarchische relatie het uitgangspunt.’ Oftewel: alleen als er een relatie is tussen docenten die hiërarchisch van elkaar verschillen, is er actie nodig, melden van een relatie moet gelukkig altijd. Gezien het geval Hofman en Hoogland, zou het geen kwaad kunnen om in deze gedragscode eens mee te nemen wat de hiërarchische gevolgen zijn voor studenten, mochten twee docenten van dezelfde afdeling met elkaar trouwen. Op aanraden van A een beschonken meneer B naar het hotel verpotten is namelijk niet alleen grensoverschrijdend, het is ook nog eens ontzettend gênant.

Olaf Leeuwis is student International Relations