Het royement van het presidium – een door de leden gekozen orgaan dat controleert of procedures reglementair verlopen – is een nieuw hoofdstuk in het drama rondom studentenpartij LVS. Eerder werden al een lid van de raad van advies en tevens universiteitsraadslid, een oud-bestuurslid en een faculteitsraadslid uit de partij verbannen. Ook werden dertig leden geschorst, waarna een groot deel van hen het lidmaatschap heeft opgezegd (zie kader onderaan).
Van de tachtig leden heeft LVS er inmiddels minder dan zestig over en bovendien verdwijnt de partij voorlopig grotendeels uit de medezeggenschap: veel leden die hun lidmaatschap hebben opgezegd of zijn geroyeerd zitten namelijk in de universiteits- of faculteitsraad.
Met het royement van de twee leden van het presidium, waar de meerderheid van de ALV op donderdag 25 januari mee instemde, staat de teller op vijf geroyeerde leden. ‘Het presidium heeft ons in een onmogelijke situatie gestopt’, licht bestuurslid Albert Taal het royement toe. ‘Ze hebben ons geforceerd een kant te kiezen of op te stappen.’
Ten eerste had het presidium volgens Taal helemaal niet de bevoegdheid om – via de raad van advies - het bestuur op te dragen de acht briefschrijvers te royeren wegens schending van het vertrouwen. ‘Er staat nergens dat zij de raad van advies daarover hadden moeten informeren. Bovendien wilden ze dat we alle acht leden zouden royeren, terwijl er maar één contact met de oprichters had gezocht.’
Ten tweede had het presidium deze leden niet zomaar mogen weigeren bij de ALV van 9 december. ‘In de statuten staat dat de bestuursvoorzitter de leiding heeft over de ALV. Maar in het reglement van orde, dat onderdeel is van het huishoudelijk reglement, staat dat het presidium dat heeft. Echter: de statuten hebben te allen tijde voorrang op het huishoudelijk reglement en het reglement van orde. Het presidium heeft de statuten altijd genegeerd.’
Geroyeerd lid van het presidium Gilberto Morishaw is het daar niet mee eens. ‘Wij hebben niks fout gedaan. Onze taak is dat de vertrouwelijkheid wordt gewaarborgd, dat staat in het kaderdocument van het presidium. En ook in het reglement van orde staat dat we moeten waken op de vertrouwelijkheid.’
Dat hij de briefschrijvers wegstuurde bij de ALV van 9 december, is volgens hem ook niet in strijd met de verenigingsregels. ‘Wij dienen actie te ondernemen als de orde wordt verstoord. Met hun aanwezigheid konden we de orde niet waarborgen. Bovendien zijn wij altijd technisch voorzitter van de ALV geweest, niet het bestuur. Wij leiden de ALV en hameren alles door.’
Bovendien staan volgens hem de statuten niet boven het reglement van orde. ‘Ze staan aan elkaar gelijk. En als er in de statuten iets niet staat, dient het reglement van orde, dat daar een aanvulling op is, prioriteit te krijgen. Bovendien zijn de statuten verouderd.’
Voor Morishaw voelt het als ‘stank voor dank’ dat hij is geroyeerd. ‘Ik heb veel voor LVS gedaan en heb de opdracht die het presidium heeft goed en neutraal proberen uit te voeren.’
Het bestuur erkent dat de interne strijd te maken heeft met al langer bestaande onderlinge wrevel tussen de leden, die zich heeft geuit in gekibbel over procedures. ‘Wij dachten een leuk bestuursjaar te gaan doen’, zegt Taal. ‘Maar toen we werden aangesteld speelde er onderling al van alles. Daardoor is ook de overdracht niet goed verlopen. Dat ligt niet aan het vorige bestuur, maar aan de kiescommissie. Er was spanning tussen de leden van die commissie en er is belangrijke informatie voor ons achtergehouden, waardoor voor ons niet alle procedures meteen duidelijk waren. Het vorige bestuur heeft ons nog gezegd: “Als we dit hadden geweten, hadden we jullie nooit gevraagd.”’
Veel specifieker kan Taal niet worden, zegt hij. ‘Maar hierdoor hebben wij een heel slecht begin van ons bestuursjaar gehad. Ik ben gewoon een gast van 21 jaar, en dan krijg je ineens hiermee te maken. Dat sloeg natuurlijk helemaal nergens op. Er is een persoonlijke vete over onze ruggen uitgevochten, dat heeft veel pijn gedaan. Gelukkig zijn onze ruggen heel sterk.’
Drie raadsleden dienden in december een amendement in om te fuseren met studentenpartijen ONS en DSP. Volgens acht leden, die een brandbrief aan het bestuur schreven, werd dat amendement echter niet op de juiste manier ingediend en kregen de leden niet genoeg inspraak. Een van die leden zocht daarover contact met de oprichters van LVS en deelde vertrouwelijke informatie met hen. Maar volgens het presidium is het verboden en een ‘schending van het vertrouwen’ om interne informatie te delen met niet-leden, ook als het de oprichters zijn. Enig passende straf: royement van alle acht leden.
Toen het bestuur dat weigerde te doen, en de briefschrijvers dus nog toegang hadden tot de ALV van 9 december waar de fusie zou worden besproken, stuurde het presidium hen vrijwel direct weg ‘om de orde te handhaven’. Daarna liet het orgaan de leden stemmen over terugkeer naar de vergadering, maar de meerderheid stemde tegen. De briefschrijvers voelden zich monddood gemaakt doordat zij nu niet konden meestemmen over de fusie.
Nadien stelde het bestuur een onderzoek in naar de gang van zaken en schorste ongeveer dertig leden. Zij werden allemaal uitgenodigd voor een gesprek, maar minder dan tien gingen daarop in. Op de ALV van 11 januari presenteerde het bestuur de aanklachten per geschorst lid, waarna de niet-geschorste leden mochten stemmen over het lot van de geschorsten. Maar uit onvrede over de gang van zaken had een deel van de geschorsten het lidmaatschap al opgezegd. Van sommigen werd de schorsing op de ALV ongedaan gemaakt en drie leden werden geroyeerd. Vorige week, op de ALV van 25 januari, stemden de leden in met het royement van het presidium.
De studentenpartijen ONS en DSP lieten desgevraagd aan Mare weten een fusie met LVS helemaal niet te zien zitten.