Is het niet de hel om als jonge student de vraag te krijgen met als strekking: oh die studie, maar wat kan je ermee worden? Een begrijpelijke vraag voor mensen die nooit gestudeerd hebben.

De studie geneeskunde stoomt je logischerwijs klaar tot arts dan wel slechtnieuwsbode (of misschien is dat hetzelfde). Als je iets buiten het exacte studeert, wordt het gissen je moeilijker gemaakt. Ja, wat doe je eigenlijk als je politicologie of kunstgeschiedenis hebt gestudeerd? Eerlijk gezegd is daar niet echt een goed antwoord op.

In 2016 begon ik met de studie politicologie. De horizon van mijn verwachtingen was breed. Ik wilde politicus worden, het liefst van het rechtse signatuur. Ik wilde in die molen eindigen, naam maken, so it goes.

Als je mij toen had verteld dat ik boekhandelaar zou worden, zou ik je met scheve ogen aankijken: hoe is dat een logisch pad nadat je politicologie hebt gestudeerd? Dat is het dan ook niet echt, helemaal gezien de huidige last van het doelmatige studeren waarbij je telkens de druk op je schouders voelt om te verantwoorden waarom je iets studeert. Ook al is het moeilijk om iemand die zo’n vraag stelt het kwalijk te nemen, zouden we – als studenten zijnde – daar wat feller op mogen reageren.

Misschien voelt u het al, maar dit is mijn laatste column voor Mare.

Niet omdat ik afgestudeerd ben, integendeel. Ik heb namelijk al een poosje geleden besloten om mijn master niet af te maken. Het enige wat ik nog hoef te doen is mijn scriptie inleveren. Ik ben daaraan begonnen, echt waar, maar ik heb mijn haren uit mijn kop gerukt van de stress. De fantasieloosheid die nodig is om zo’n masterscriptie te kunnen schrijven werd me te veel.

Ik werk al een poos als boekhandelaar in de Breestraat (waar anders?) en de levens- en arbeidsvreugde die ik daaruit haal is voldoende, lees: perfect.
Studeren draait eigenlijk helemaal niet om studeren. Je studie is eerder een kapstok waaraan je alles wat er echt toe doet kunt ophangen. Van een avondje vol bacchanalen met als gevolg een diepe breuk van je vertrouwensband met je maag, leer je al meer dan van het volgen van een onzinnig vak waarbij je op het examen per ongeluk de juiste antwoorden aanvinkt.

Dat geldt eveneens voor de gebroken snelle liefdes in je eerste jaar, in de Breestraat te middernacht je fietsketting weer op de juiste plek krijgen, en het moment waarop je voor de spiegel staat na weer zo’n bacchanaal en bij jezelf denkt: god, ik krijg inhammen.

Ik zie deze column daardoor niet als een afsluiting van mijn studententijd, die heeft namelijk nooit een einde gekend. Het geregeld biertjes op café drinken, het vrijzinnige en de bohemien uithangen is niet het monopolie van de student.

Student zijn is niet een gegeven dat in Studielink staat, maar een manier van leven in de positieve zin.

Mijn uiteindelijke tip is vooral: wil je niet de extra tien cent betalen voor een cappuccino uit de koffiemachines van de universiteit, dan moet je normale koffie bestellen en terwijl de koffie in je bekertje stroomt de rechterkant van de machine een harde klap geven: de melk stroomt er dan vanzelf bij en hiermee bespaar je tien cent.

Been there, done that, got the T-shirt, thank me later.

Olaf Leeuwis was student International Relations. Dit is zijn laatste column voor Mare. Lees zijn eerdere columns hier.