De druppels zitten weer op mijn raam, maar gelukkig komt de glazenwasser morgen. Dan kan ik weer mooi uitkijken op de nieuwe blokkendozen die als paddenstoelen aan de Lammenschansweg uit de grond zijn gestampt.

Helaas, het was een mooie zomer, maar de bomen en planten hebben ook weer hun winterse metamorfose nodig. Ze hoeven weer wat minder hun best te doen want pas in de lente versieren ze zichzelf weer met de aangename aanblik van een goede haarbos bladeren.

Wat is dat toch, dat het zo aangenaam is om naar een boom te kijken en te zien hoe die bladeren dansen op de wind die vanuit Katwijk naar Leiden is gekomen?

Het antwoord: fractale geometrie. Nu weet ik nog steeds niet echt wat het betekent, maar Lucy Jones schrijft in het heerlijke boek Losing Eden, Why our Minds need the Wild dat de vele geometrische vormen die de natuur kent het allerplezierigst voor het oog zijn. Onze ogen gaan er goed op, laten we maar zeggen. Het is die esthetiek van de bladeren die ons tot rust brengt, ons een beetje dopamine laat aanmaken en die ons creatiever én empathischer maakt. Kijk, dat is een leuke meevaller.

Hoe test je zoiets? Nou, bijvoorbeeld met mensen die revalideren in een ziekenhuis. De eerste groep kijkt vanuit de slaapzaal uit op een bakstenen muur, de andere groep heeft uitzicht op een aantal bomen die vlak bij het raam staan. Wat blijkt? De tweede groep is significanter goedgemutster dan de eerste en eerder in staat om naar huis te gaan.

Bomen zijn magisch en we hebben ze dus blijkbaar nodig, zowel voor onze mentale als lichamelijke gezondheid.
Jullie hoeven Jones’ boek natuurlijk niet te lezen (ik raad het wel aan), maar ik kan nu wel vertellen wat je voortaan moet doen als deadlinestress je weer wat te veel wordt wanneer je in de UB zit. Ga niet in je pauze dat stomme gesprek aan met je dispuutsgenoot over het barfje van gisterenavond en vermijd die peuk even.

Nee, steek gewoon even de straat over en loop eens onze hortus botanicus binnen. Aanschouw al die geuren, kleuren en vormen die al die merkwaardige planten en bomen kennen. Wij dragen allemaal bij aan de wetenschap aan de universiteit, dus vertrouw de wetenschap er ook maar op dat je stressniveau significant vermindert als je je omgeeft met al die flora, fauna, biotopen en hoe je het ook noemen wilt.

Als je geluk hebt, leidt het je ook nog eens af van die ellendige scriptie die je nog moet schrijven, waardoor je juist de beste ideeën krijgt om die scriptiepuzzel te klaren. De beste gedachten komen naar boven als je een stukje wandelt of onder de douche staat.

Denk maar zo: jij doet je best, maar weet je hoe al die planten in de hortus allemaal hun best doen? Ze staan maar, ze groeien wat, ze fotosynthetiseren als een malle erop los én ze zijn bezig om jouw stress even te verminderen.

Koning Charles zei ooit dat hij tegen zijn planten praatte om sane te blijven. Nu hoeft het van mij niet per se om dat ook te doen, maar loop eens naar die prachtige reuzenvaren in de Hortus en zeg eens: dankjewel, reuzenvaren.

Olaf Leeuwis is student International Relations