Zelda Geels (20) hoefde er geen seconde over na te denken om zich als vrijwilliger aan te melden bij gewoonmensendiemensenwillenhelpen.nl, een platform dat afgelopen weekend is opgezet door vier studenten uit Amsterdam en Delft. Nadat Geels zich had aangemeld, nam de organisatie direct contact met haar op: of ze regiomanager wilde worden.

Ze zei ja. ‘Mijn tentamens zijn allemaal afgelast’, vertelt de Leidse rechtenstudent. ‘Ineens heb je niets meer te doen. Maar als student ben je ook een minder kwetsbare groep. Ik doe dit dus ook voor de mensen die wel kwetsbaar zijn. Het gaat erom dat we zo snel mogelijk iets doen voor de mensen die er het zwaarst door lijden: ouderen, zzp’ers en mensen die in de zorg werken.’

Als regiomanager is Geels een groot deel van de dag aan het bellen met hulpaanbieders en hulpbehoevenden die zich via het platform hebben aangemeld. ‘Als ik een match heb gevonden stuur ik de helper en hulpzoekende een mailtje, waarna de helper zelf contact opneemt met de hulpzoekende.’

Toiletpapier

Landelijk hebben al tienduizenden mensen hun hulp aangeboden, maar het aantal mensen met een hulpvraag ligt een stuk lager: enkele honderden. In Leiden is dat niet anders, zegt Geels. Hoewel meer dan veertienhonderd mensen in de regio hulp willen bieden, zijn er pas enkele tientallen hulpvragen binnengekomen.

Leids student Aranka Schoorl (22, master kinderpsychologie) is een van de weinigen die al iets voor een ander heeft kunnen doen. Nadat ze zich via het platform aanmeldde, werd ze gekoppeld aan Ans (80) uit Leiden, voor wie ze een boodschap heeft gedaan. ‘Ik heb wat groente voor haar gehaald’, vertelt Schoorl. ‘Haar buurvrouw was al bij de slager geweest voor wat vlees. Ze had ook om toiletpapier gevraagd, maar dat was helaas al uitverkocht.’

Naderhand heeft ze nog een praatje met Ans gemaakt. ‘Ze is best eenzaam; haar familie woont op anderhalf uur rijden bij haar vandaan. Ik heb mijn telefoonnummer achtergelaten, zodat we binnenkort nog eens kunnen afspreken. Ze is een heel lieve vrouw, we hadden een goede klik.’

Over de reden van haar aanmelding is ze helder: ‘Nu de universiteit dicht is, kan ik de hele dag gaan Netflixen en dingen voor mezelf doen, maar ik kan ook even een uurtje naar buiten gaan om iemand anders te helpen. Dat lijkt me een kleine moeite.’

Kinderopvang

Om welke hulp wordt in Leiden het meest gevraagd? ‘De meesten hebben kinderopvang nodig’, vertelt Geels. ‘Ik ben nu bijvoorbeeld bezig opvang te regelen voor mensen die bij VU Medisch Centrum en het AMC werken, maar die hier wonen en met kinderen zitten.’ Anderen vragen om boodschappen of willen slechts een luisterend oor. ‘Ik sprak bijvoorbeeld een oude vrouw uit Leiden die haar woning helemaal niet meer uitgaat en er heel blij van werd dat ze even aanspraak had. Sociale interactie wordt door de maatregelen voor hen helemaal weggenomen.’

Ook de bewoners van studentenhuis Hôpital Wallon hebben - middels een brief aan buurtbewoners en via sociale media - laten weten hulp te willen bieden. Maar ze hebben nog nauwelijks in actie hoeven komen, vertelt bewoner Sebastiaan Wuyts (23, rechtsgeleerdheid). ‘We krijgen wel heel veel reacties van mensen, als in dat ze het een heel aardig initiatief vinden maar er nog geen gebruik van willen maken. We hebben wel wat belletjes gepleegd met oude mensen, en voor de buurvrouw doen we af en toe een boodschap, maar verder hebben we nog geen hulpvragen gehad. Blijkbaar zijn er toch veel heldhaftige oudere mensen die het nog graag zelf doen.’

De overgrote meerderheid van de Leidse hulpaanbieders moet dus nog even geduld hebben. Zo ook Rik Dijkman (26, master civiel recht), die zich bij eerder genoemd platform aanmeldde. ‘Ik denk dat veel mensen nog niet weten dat het bestaat, of dat de mensen, nu ze nog naar buiten kunnen, dat liever zelf doen.’

Zielig

Enerzijds had Dijkman gehoopt dat hij snel zou worden gebeld om hulp te bieden. ‘Maar aan de andere kant hoopte ik dat zo veel mensen zich zouden aanmelden dat we niet allemaal nodig zijn’, zegt hij.

Waarom hij zich heeft aangemeld? ‘Mijn oma die dit jaar negentig wordt, zit de hele dag alleen thuis en durft niet meer naar de supermarkt. Dat vind ik heel zielig. Haar en al die andere hulpbehoevenden met hetzelfde probleem wil ik graag helpen met dingen die ze zelf niet meer kunnen. Schoonmaken is alleen niet mijn sterkste kant, dus dat kan ik beter niet doen.’

Maar, benadrukt hij, het liefst wel na vijf uur. ‘Ik loop momenteel stage. Maar als er nood aan de man is zou ik ook wel overdag kunnen hoor. Dan werk ik gewoon langer door. Het belang van andere mensen weegt voor mij zwaar.’