Normaal is het wel fijn, alleen wonen, vindt geschiedenisstudent Stefan Buist (24). ‘Maar nu is het wel een dingetje. Mensen zijn echt niet gemaakt om dagenlang niemand te spreken.’

Daarom heeft hij de regel dat er wel mensen over de vloer mogen komen, maar alleen in kleine groepjes en met afstand. Samen eten doet hij niet. ‘Eerst deed ik dat nog wel, maar dat lijkt me toch niet zo handig, met het aanraken van bestek enzo. Dus ik houd het bij een borreltje ’s avonds of een kop koffie ’s middags.’

Nog ziek ook

Jeffrey van Raasdorp (25, net gestopt met security studies) at normaal gesproken vier avonden per week met mensen, maar nu dus niet. Twee weken lang heeft hij zichzelf compleet geïsoleerd, omdat hij ook nog eens ziek was geworden. ‘Alleen mijn moeder is even langs geweest, die maakte zich uiteraard zorgen. Maar wel met anderhalve meter afstand.’

Voor de rest had hij vooral digitaal contact met dispuutsgenoten. ‘Dat is echt anders’, vindt Van Raasdorp. ‘Ik mis het sociale contact heel erg.’

Biologiestudent Mieke van Vlaardingen (20, biologie) was ook gewend om ongeveer vier avonden per week met mensen te eten of te sporten. ‘Dat valt nu allemaal weg. Vooral de eerste dagen vond ik dat heel lastig.’

Als alternatief heeft ze met een studiegenoot uit hetzelfde gebouw een afspraak: ze zien elkaar nog wel, maar verder niemand anders. Ze eten zeker twee keer per week samen. ‘Dan limiteer je het contact dus al heel erg. Ik denk dat we op zo’n manier al een eind komen, en dat complete afsluiting in mijn geval niet nodig is.’

Dagelijks to-do-lijstje

Dat wordt lastiger als bijna al je vrienden in een andere stad wonen – zoals die van promovendus Sylvia van Laar (26). ‘Ik heb weinig vrienden in Leiden, dus ik ben vooral veel aan het bellen. Zelf heb ik de regel dat ik niet met het openbaar vervoer ga. Gelukkig heb ik een hoop vriendinnen die ook single zijn en alleen wonen, dus kunnen we ons leed in een Whatsappgroep met elkaar delen.’

Het is wel saai, vindt ze, maar het begint inmiddels te wennen. ‘Ik was aan het trainen voor de marathon, dus ik ben blij dat hardlopen nog kan. En je moet accepteren dat je niet zo efficiënt bent als normaal gesproken. Dat is ook oké.’

‘Voor mezelf maak ik elke dag een to-do-lijstje, want de hele dag Netflixen is ook niks. Bijvoorbeeld een taart bakken, kaartjes sturen naar vrienden. Dan voelt het toch alsof je wat hebt bereikt aan het einde van de dag.’

Ook Van Vlaardingen heeft moeite met een gebrek aan structuur. ‘Normaal was ik om negen uur op stage, maar die structuur moet je jezelf nu geven. Dus ik maak een globaal schema: dit en dit moet af, daarna even lopen. Dat helpt wel.’

Als ze alleen eet, zet ze altijd een serie op ter afleiding. Net als Buist: ‘Ik zet altijd de televisie aan, of ik doe wat studiedingetjes.’ Verder gaat hij dagelijks naar de supermarkt. ‘Dat is op dit moment mijn grootste uitje.’

> Zie ook: 

• Waarom Russen niet meer mogen schaken op Antarctica (en andere lessen over isolatie)
• De vrijwillige lockdown van de Leidse studentenhuizen
• Online gaat de burrul geweun deur