Kimberly de Bruin (23, Engels): ‘We woonden eerst in twee eengezinswoningen in Leiden waar een tussenwandje uitgehaald was. We dachten: beter dan dit gaat het nooit worden. Daar moesten we uit, maar leegstandsbeheerder Ad Hoc bood wel een alternatief. Toen kwamen we hier terecht. Het Dorpshuis in Stompwijk stond pas een week leeg. De woonkamer is zo groot dat we er met gemak in kunnen longboarden: 150 vierkante meter. We betalen 250 euro per persoon.’
Ophir Waasdorp (22, Biologie en medisch laboratoriumonderzoek HSL): ‘We hadden een housewarming dit weekend. Er waren zo’n veertig mensen en alsnog leek het gewoon leeg. Je kunt in elke hoek van de kamer tien mensen neerzetten, maar dan houd je alsnog het hele middendeel over. Je hebt wel tachtig man nodig om de hele ruimte te vullen.
‘Het pronkstuk van de woonkamer is de bar. Helaas hebben we geen fust aangesloten, dat is net buiten ons budget. Maar er staat wel een koelkastje met bier, voor het idee.’
De Bruin: ‘De slaapkamers zijn ook enorm. De grootste slaapkamer in ons oude huis was nog niet eens de helft van wat ik nu heb. Ik heb twee bureaus en sportapparaten staan, en alsnog zo veel ruimte over dat ik niet weet wat ik ermee moet.’
Waasdorp: ‘Het enige nadeel aan mijn slaapkamer is dat het luchtalarm van het dorp daarin geïnstalleerd is. De eerste maandag van de maand moet ik dus om twaalf uur echt mijn kamer uit.’
De Bruin: ‘En we kunnen de douche niet te hard aanzetten, want dan schiet de douchekop eraf.‘
Waasdorp: ‘De locatie in Leiden was praktischer. De weg van Leiden naar Stompwijk is ’s nachts zo donker dat je er niet kunt fietsen. Als ik naar een borrel ga, moet ik op tijd weg om de laatste bus te halen. Dat vind ik jammer, want ik ging juist op kamers zodat ik niet meer met het ov hoefde.’
De Bruin: ‘Dat vind ik ook. Ik ging gister naar het USC en was in de verkeerde bus gestapt. Toen ben ik drieënhalf uur van huis geweest voor een uurtje sporten. De rust is hier wel genieten. In Leiden woonden we in een volkswijk, de buurvrouw schreeuwde de hele dag en verderop in de straat woonden mensen met een hond die nooit stopte met janken. Het enige wat je hier hoort is het gehinnik van de paarden achter het huis.’
In en rond Leiden zijn er verschillende organisaties die anti-kraakwoningen aanbieden, zoals Ad Hoc, Villex en Vastgoedbeschermer. Voor 180 euro kun je al een eigen appartement in Leiden krijgen. Maar let op: als anti-kraker val je niet onder het huurbeschermingsrecht. Je tekent namelijk een bruikleenovereenkomst. Als je geluk hebt kan je ergens jaren blijven, maar de verhuurder kan op ieder moment besluiten dat je eruit moet.
Dit artikel is onderdeel van een serie portretten in Mare's themanummer over de Leidse woningmarkt, mede mogelijk gemaakt door het Leids mediafonds.
Vorige: De gedwongen thuiswoner: 'De handhaving kwam langs. Nu woon ik weer bij mijn ouders in Lochem, drie uur reizen van Leiden.'
Volgende: De klager die geen studentenflat wil: 'Het zijn andersoortige bewoners, met een andere levensstijl.'