Het is nog maar zestien nachtjes slapen totdat de goedheiligman ons land weer aandoet, maar de Zwarte Piet-discussie is nog steeds niet in volle hevigheid losgebarsten. Dat is vreemd, want de afgelopen jaren begon de discussie al voordat de pepernoten tegen het einde van de zomer in de supermarkt lagen.

Van de tegenstanders van Zwarte Piet kan ik de radiostilte wel begrijpen, ze hebben immers grotendeels hun zin gekregen; de zwarte Zwarte Piet wordt steeds meer een Roetveegpiet, zonder kroeshaar en oorbellen. Maar je zou verwachten dat de nieuwe Zwarte Piet de voorstanders van Zwarte Piet zou motiveren om nu echt vol op het orgel te gaan, in een bekrompen racistische kakofonie van jewelste, waarmee ze hun tegenstanders niet alleen in domheid, maar ook in volume veruit de baas zijn.

Het lijkt haast wel of de voorstanders van Zwarte Piet, grofweg de mensen die ofwel niet, ofwel op de PVV stemmen en vaak een hoger getal zien staan als ze op de weegschaal gaan staan dan wanneer ze de uitslag van een IQ-test terugkrijgen, zich met zijn allen ergens anders mee bezig houden. Iets wat ze nog belangrijker vinden dan het in stand houden van een traditie die eruit bestaat dat er allemaal donkere mensen per boot vanuit het Zuiden naar Nederland komen om met hun kinderen te spelen…

Wacht, dat is het natuurlijk! De voorstanders van Zwarte Piet zijn dit jaar veel te druk bezig om te voorkomen dat er mensen per boot vanuit het Zuiden richting Nederland komen omdat ze hun kinderen lastig zouden vallen, om zich bezig te houden met de Zwarte Pieten-discussie.

Het is natuurlijk een beetje flauw om door middel van een vage omschrijving van de intocht van Sinterklaas en de weg die vluchtelingen afleggen naar Nederland een vergelijking tussen beiden te maken. Maar dat neemt niet weg dat aan zowel de fanatieke ‘ja’ tegen Zwarte Piet, als de nog fanatiekere ‘nee’ tegen asielzoekers eenzelfde angst voor verandering en een hang naar traditie ten grondslag ligt. ‘Nederland moet blijven zoals het is, want zo is het goed en de rest is stom’ - zo zou je het standpunt van het anti-asielzoekerskamp kunnen samenvatten.

Maar als we het toch over tradities hebben, dan is tolerantie ook een traditie die bij van oudsher bij Nederland hoort. Een traditie die je niet in ere houdt door het scanderen van ‘AZC weg ermee’ of ‘daar moet een piemel in’ tegen een voorstander van het verwelkomen van asielzoekers, uit angst dat vluchtelingen een piemel in je dochter stoppen. Hoewel het tolereren van vluchtelingen nog mijlenver afstaat van daadwerkelijk accepteren, zou het een mooie eerste stap zijn.

En als het in ere houden van prachtige Nederlandse tradities zoals tolerantie niet genoeg motivatie is voor het anti-asielzoekerskamp, dan kunnen we er altijd nog in IS-stijl met een tank overheen. Want intolerantie mogen we niet tolereren.

Tim Meijer