Ik haat januari. Het lijkt de negatie te zijn van al het goede van de maand ervoor: bourgondische schranspartijen, ontelbaar veel borrels, het ongegeneerd hardop meezingen van plat gedraaide kersthitjes maar bovenal: een welverdiende vakantie.

En dat alles doordesemd van fonkelende lichtjes, kitscherige versiering en de herinnering aan de geboorte van een Messias, die ons bovenal inspireert de kerstgedachte van stal te halen en onze vete met onze studie-, huis-, club-, dispuuts-, en tafelgenoot voor eens en altijd bij te leggen.

Januari is daarentegen de kater van het geëscaleerde huisavondje van de maand ervoor. En om het nog een stukje vreselijker te maken, besluiten sommige mensen zich ook nog te onthouden van het enige wat die maand wél draaglijk maakt: drank.

En dat ‘wonder’, dat gelijk Gods zoon de maand ervoor elk jaar weer ter aarde komt, heeft men Dry January gedoopt.

Voor degenen die niet bekend zijn met dit concept (hulde voor mijn drankkameraden!): het idee is dat je de gehele maand januari géén alcohol drinkt. En nee, dat betekent dus ook geen scheutje Verdicchio om je risotto ai funghi mee af te blussen.

En ik hoor je denken: waarom weer zo cynisch? Het is toch positief dat men even een maand niet drinkt? Dat er aandacht gevestigd wordt op het feit dat drinken binnen mijn huis, vereniging en de maatschappij als geheel zo wordt genormaliseerd? Dat de drankcultuur binnen het studentenleven en de negatieve consequenties hiervan eindelijk eens ter discussie worden gesteld?

Nee, da is – zoals onze bourgondische zuiderlingen zouden zeggen – maar dit is óók je studententijd.

Dit is de tijd die door die burgerlijke, ietwat kalende oom op je kringverjaardag terecht wordt omschreven als ‘de mooiste tijd van je leven’. Dit is de tijd waarin bijna alles kan, waarin je wél de vrijheden hebt, maar niet de verantwoordelijkheden. Dit is de tijd om dingen te ondernemen die je in elk ander stadium van je leven als ‘onverstandig’ zou betitelen.

Het is een tijd waarin je ongecontroleerd, ongedwongen kán leven, omdat je nog geen baan, zeikende baas, zeurende partner, of (God verhoede) jengelende kinderen hebt.

Waarom zou je zo’n tijd verdoen met op je gezondheid letten, en verstandig zijn?

Laat ik duidelijk zijn: dit is geen lofzang op het in stand houden van de je-moet-drinken-anders-hoor-je-er-niet-bij-cultuur. Het probleem is daar wat mij betreft niet de drank, maar de autoritaire, allesverstikkende groepsdruk.

Laat dit vooral een lofzang, een bemoediging zijn op de spontaniteit die het studentenleven zo kenmerkt. Voor het ‘ja’ kunnen zeggen op dat wijntje dat uitmondde in een escalatieavond met je huis, dat kopstootje dat resulteerde in een ongeplande kroegentocht door de stad, dat shotje slangenbloed dat je de volgende morgen de meest vreselijke kater van je leven had bezorgd terwijl je eigenlijk zou gaan studeren.

Dus bij dezen een friendly reminder: het studentenleven is een feestje en (dry) januari al bijna over. Let the games begin!

Mathijs de Jong studeert rechten