‘Een mail met de tekst “Haal me van de fucking mailinglist af want ik heb dat tentamen al twee jaar geleden gehaald”, is wel een heel opvallend’, zegt docent huisartsgeneeskunde Pieter Barnhoorn. ‘Maar een mail afsluiten met “kusjes” komt ook voor. Daar kan ik dan wel om lachen, maar het kan natuurlijk niet.’

Barnhoorn is lid van de commissie professioneel gedrag van het LUMC. ‘We krijgen in de commissie ook wel eens te maken met minder nette e-mails. Mails waarin studenten emotioneel uit de bocht vliegen. Maar wij wilden wel eens weten hoe het is gesteld met de email-etiquette van alle studenten. En dat bleek niet zo best te zijn.’

Barnhoorn en zijn mede-onderzoekers verzamelden mails van verschillende medische en niet-medische faculteiten in het land. In de herfst hopen zij hun onderzoek te publiceren. Barnhoorn licht vast een tipje van de sluier op.

Vaak gaat het om kleine dingen. ‘De aanhef is dan bijvoorbeeld te familiair. Je begint een mail niet met “beste”, en ook niet met “hallo” of “hoi”. Ik heb immers niet met je in de zandbak gespeeld. En al helemaal niet met “Yo, meneer”. Als je iemand niet kent dan begin je een mail met “Geachte.”’ Een groot deel van de studenten doet dit niet.

Soms ontbreekt de aanhef in zijn geheel. ‘Ook is de onderwerpregel in de mail wel eens leeg. Of heeft de afzender niet uitgezocht of de mail naar een man of een vrouw gaat. Dan krijg ik mails met de aanhef “Beste mevrouw Barnhoorn.” Ook wordt er wel sms- en straattaal gebruikt. Ik zit in app-groepen van sommige werkgroepen die ik geef. En de studenten vergeten dan wel eens dat ik mee kan kijken. Dan lees ik “ff w8ten” en dergelijke. Geen probleem in de app naar studenten onder elkaar, wat mij betreft, maar het gaat natuurlijk te ver wanneer je dat terugziet in mails. Ik zie ook wel eens verschillende kleurtjes en tekens in de e-mails. En dan komt de mail ook nog eens van afzender “twinkeltje32” of zoiets. Dat kan als je twaalf bent, maar niet als je studeert. Het is niet professioneel. Ik ben 38, misschien klink ik meer als iemand van 88, maar het gaat er mij om dat studenten leren dit soort mails, niet naar docenten en later al helemaal niet naar patiënten te sturen.

Het onderzoek hebben we nu gedaan op de medische faculteit, maar het gesignaleerde probleem van vervagende e-mailetiquette geldt waarschijnlijk de hele generatie studenten die nu wordt opgeleid. Ik ben bang dat het iets zegt over onze huidige samenleving.

‘De ontvanger krijgt via de mail een bepaald beeld van de afzender. En als de mail dit soort zaken bevat, dan word je minder serieus genomen. Je doet er jezelf dus gewoon geen plezier mee, met een onprofessionele mail.

‘Als ik dit soort mails krijgt dan tel ik eerst tot tien, zing een psalm en wacht even tot de adrenaline weggeëbt is. Dan stuur ik een antwoord. Ik ga dan in op de gestelde vraag. Maar leg ook wel uit wat er schort aan hun e-mailetiquette.

‘Als ik de studenten dan later spreek, kijk ik even of ze niet teveel in hun wiek zijn geschoten. Dat blijkt dan meestal niet zo te zijn. Ze vertellen me dan dat ze gewoon nooit eerder op dergelijke zaken waren gewezen.

‘Ik ben gezegend met ouders die de tijd hebben genomen mij wat opvoeding mee te geven; hoe je een brief schrijft, bijvoorbeeld. Niet iedereen heeft dat genoegen mogen smaken. Dat deel van de opvoeding is er bij sommige studenten bij ingeschoten. Het is belangrijk dat wij, als docenten dat alsnog doen. Ik denk dat het goed zou zijn wanneer studenten, vroeg in hun studie een document krijgen waarin staat hoe je een correcte mail opstelt. Of dat er in een college aandacht aan e-mailetiquette wordt besteed.’ VB