Mare won de prijs voor beste onderzoeksverhaal met het stuk ‘Opeens hangen er overal slimme camera’s (en die zien alles)’ van Anoushka Kloosterman en Mark Reid. Zij onthulden dat de universiteit zonder medeweten van de universitaire gemeenschap 371 slimme camera’s had opgehangen bij de ingang van de universiteitsgebouwen en in collegezalen en dat die ook nog eens onvoldoende waren beveiligd en de privacy van studenten en medewerkers schonden.

De onthulling leidde niet alleen tot landelijk nieuws en ‘opgetrokken wenkbrauwen’ van toenmalig onderwijsminister Ingrid van Engelshoven, maar ook tot een storm aan kritiek en protesten binnen de universiteit. Een vertrouwelijk rapport bevestigde maanden later bovendien dat de beveiliging van de camera’s niet op orde was en dat de privacy van studenten en medewerkers is geschonden.

Volgens de jury doen de verslaggevers hun rol als ‘luis in de pels’ eer aan: ‘Ze hebben geen genoegen genomen met de allereerste reactie van de universiteit, zijn zelf op zoek gegaan naar de technische specificaties van de camera’s en hebben zo de universiteit betrapt op een onwaarheid’. Ook vindt de jury het onderwerp ‘maatschappelijk erg relevant’.

Nietsontziende kritiek

De prijs voor beste column ging eveneens naar Mare. Hoofdredacteur Frank Provoost won die met zijn commentaar ‘Waarom Leiden niets om fraude geeft (en klokkenluiders opknoopt)’, naar aanleiding van een reeks artikelen over het wetenschappelijk wangedrag van voormalig Leids psycholoog Lorenza Colzato.

‘Een nietsontziende kritiek op hoe de universiteit fraude toedekt en klokkenluiders in de kou laat staan’, aldus de jury. ‘De column is zowel qua inhoud als qua stijl scherp en gevat. De manier waarop de schrijver onder andere door het wollige taalgebruik van het bestuur heen prikt en meedogenloos zijn oordeel velt, legt niet alleen de vinger vakkundig op de zere plek, maar is ook een genoegen om te lezen’.