In de coronatijd zat Rachid Larouz (47) high op de bank naar een Netflixdocumentaire over Nicky Jam te kijken.Hij werd gegrepen door wat hij zag. De film vertelt het verhaal van een Amerikaanse reggaeton-artiest die na zijn drugs- en alcoholverleden weer gemaakt lijkt te zijn voor het succes. ‘Zodra hij stopte met gebruiken, ging alles in zijn leven beter’, vertelt de cabaretier, die op 19 februari zijn nieuwe voorstelling De doorstart van Rachid in Leiden speelt. ‘Ik dacht: dat kan ik nooit bereiken. Daardoor werd ik alleen maar depressiever.’

In een roes besluit Larouz die avond naar buiten te gaan. Plots ziet hij een man op straat, hij moet even met de ogen knipperen om te controleren of hij niet hallucineert. ‘Ik kom gewoon Nicky Jam tegen in Amsterdam. Die was toch net nog bij mij thuis?’

De zanger vroeg Larouz - die in die periode als taxichauffeur in Amsterdam werkte om de huur te betalen - waar hij keelmedicijnen voor zijn zieke vriendin kon kopen. De cabaretier biedt hem een ritje aan en zo belandt een van de grootste namen van de Latijnse muziekindustrie bij hem op de achterbank.

You're a good guy

De twee raken aan de praat en er is meteen een klik. Larouz laat YouTube-filmpjes zien waarin hij de rol van de zoon van Achmed de slager vertolkt bij het televisieprogramma Raymann is Laat en van zijn optredens in The Comedy Factory. ‘Je bent komiek en je rijdt taxi?’, vroeg de Amerikaanse zanger vol ongeloof, die op een filmpje met Craig David na, geen van Larouz’ optredens kon verstaan.

‘Dat kon hij niet met elkaar rijmen’, vertelt Larouz. ‘Hij had wel door dat er iets met mij aan de hand was. Op een gegeven moment keek hij me aan en zei: “You’re a good guy.” Dat heeft wel heel veel indruk gemaakt. Het voelde alsof hij zei: “Het komt wel goed met jou.”’

Binnen een week belt Larouz de huisarts. ‘Ik wilde niet langer leven zo. De meeste mensen worden meegesleurd door hun vriendin, vader of moeder, maar dit was mijn eigen beslissing. Daardoor zag mijn huisarts dat ik er ook echt vanaf wilde. Binnen twee maanden zat ik in de afkickkliniek.’

In 2008 kreeg hij voor het eerst cocaïne aangeboden. ‘Dat vond ik wel lekker en ik gebruikte steeds vaker na een show. Na verloop van tijd ging ik ook gebruiken als ik alleen was en niet lekker in mijn vel zat. Ik wist ergens in mijn achterhoofd wel dat het niet goed met me ging, maar dat heb ik zo lang mogelijk geprobeerd te ontkennen, want ik schaamde me er enorm voor.’

Open en eerlijk

Eind maart is hij - na bijna vijftien jaar lang snuiven, roken en drinken - vijf jaar helemaal clean. ‘Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld als nu. Ik doe weer veel meer dan vroeger, kom veel meer buiten, ben veel blijer. Ik heb dingen verwerkt en afgesloten.’

Toen Larouz eindelijk zijn verslavingen achter zich kon laten, begon pas de echte strijd: het herstellen van de gebroken banden en het terugwinnen van het vertrouwen van zijn dierbaren. ‘Veel mensen hadden afstand van me genomen. Ik had geen contact meer met mijn zoon, met mijn vader, met vrienden. Het is zwaar om te zien dat iemand van wie je houdt verslaafd is. Ik probeerde het geheim te houden, maar iedereen wist wat er speelde. Behalve ik.’

Door erover te praten, lukte het hem zijn relaties te herstellen. ‘Dat zag ik ook bij Nicky Jam op Netflix: die vertelde echt open en eerlijk over zijn verslaving. Dus dat heb ik ook gedaan en daardoor heb ik alles teruggekregen wat ik ooit kwijt ben geraakt.’

Tranen

De doorstart van Rachid is zijn eerste grote theatershow sinds zijn comeback. Hierin vertelt de komiek, die op zijn vijftiende vanuit Marokko naar Leiden kwam, voor het eerst zijn persoonlijke verhaal. ‘Toen ik bezig was met het schrijven van deze show, was dat in eerste instantie heel confronterend. Je herleeft die pijn steeds weer. Maar naarmate ik meer over mezelf vertel, is het ook een soort therapie geworden. Lachen om je eigen pijn werkt helend. En geloof mij: je kunt héél veel grappen maken over verslaving.’

Voor Larouz is het daarom belangrijk zijn verhaal te delen. ‘Bij een van mijn voorstellingen zat een stel vooraan in de zaal. Aan de man zag ik meteen: die is verslaafd. Op een later moment in de show zag ik tranen in zijn ogen. En mijn verhaal had de vrouw naast hem ook zichtbaar geraakt. Mensen aan het lachen maken, kan iedereen. Maar mensen raken is echt iets heel anders. Vroeger wilde ik alleen scoren met snelle grappen, maar nu wil ik mensen kunnen raken. Niet door zielig te doen, want ik ben niet zielig. Maar wel door de realiteit te delen.’

Ik bereidde me helemaal niet voor en dacht alleen maar: snel m’n riedeltje afwerken en daarna snel weer aan de drugs. Ik blies de tent eraf, maar op een gegeven moment was ik niet meer creatief en gebruikte steeds dezelfde grappen. Ik stond niet meer te genieten, want vanbinnen was ik kapot. Dat merkt het publiek ook.’

Als hij nu met iemand voor zijn shows afspreekt, doet hij dat alleen met mensen van wie hij energie krijgt. ‘En ik kom nu voor het eerst ook op tijd, nog eerder dan de rest’, lacht hij.

Of hij de drugs nog weleens mist? ‘Zeker niet’, antwoordt hij. ‘In al die jaren heb ik het maar 10 procent van de tijd echt naar m’n zin gehad en de rest was alleen maar ellende. Soms lag ik twintig tot dertig uur in mijn bed. Ik had geen routine en was gewoon heel ongelukkig in die tijd. Dat wil ik nooit meer.’

Publiek terugwinnen

Larouz is heel actief. Hij wil nog een boek schrijven, is binnenkort in de film De Tatta’s 3 als politieagent te zien, heeft Comedy Club Diemen opgericht en zijn tweede show ligt zelfs al op de plank.

‘De voorstelling die ik nu speel, gaat over hoe ik ben opgekrabbeld. De tweede is een stuk heftiger. Daarin vertel ik hoe ik aan de drugs raakte en afgleed. Mijn publiek is gewend dat ik altijd vrolijk ben en dan kan je niet meteen met iets heel zwaars aan komen zetten. Dus eerst wil ik ze weer voor me winnen en dan gaan we pas echt de diepte in.’

Larouz hoopt met zijn comebackshow weer zijn intrede in grotere theaters te doen. ‘Het is echt mijn droom - zoals bij iedere cabaretier - om ooit in Carré te staan. Ik zou ook nog wel graag een eigen tv-programma willen, en willen meedoen aan Expeditie Robinson. Ik wil nog zoveel. Mij zul je zien optreden tot ik dood neerval.’
En als alle dromen werkelijkheid zijn geworden? ‘Dan bel ik Nicky Jam, zodat ik hem kan vertellen wat die taxirit voor mij heeft betekend.’

Rachid Larouz. De doorstart van Rachid Theater Ins Blau, woensdag 19 februari, 20:30 uur. Ticketprijs 19 euro, voor CJP en studenten 12,50.