Het is alweer april: tijd om te gaan beslissen hoe ik mijn zomer moet gaan besteden. Uiteraard moet er geld binnenkomen. Voor mijn uitwisseling en reisplannen heb ik dat hard nodig. Nu kan ik aan horecabaantje numero vijf beginnen, of... twee vliegen in één klap slaan? Is dat nog mogelijk?
Zo denk ik terug aan vorige zomer, toen ik zwetend Libanese ‘pizza’s’ (laat mijn oude baas die benaming niet lezen) stond te bakken voor toeristen die net terugkwamen van Scheveningen, waarna ik zelf snel op mijn fiets naar het strand croste om nog het laatste bodempje zon en een biertje mee te pakken.
Het was voor mij een voldane zomer. Ik heb goed gecasht en mijn tijd nuttig besteed. Naast deeg rollen heb ik veel geleerd bij het restaurant. Door mijn collega’s heb ik nu kennis van Griekse scheldwoorden, een voorliefde voor Levantijns eten en een lunchplek met vriendelijke gezichten in de stad.
Helaas zullen degenen die later mijn cv lezen dat niet zo zien. Zij zien een leuk, ‘makkelijk’ zomerbaantje. Geen beroepsstage, geen échte werkervaring. Ja, klantvriendelijkheid en efficiënt werken. Dat heb ik bij mijn vorige vijf werkplekken ook al geleerd.
Dus deze zomer wil ik het anders doen. Alleen hoe?
Scrollend door Indeed verdoe ik de tijd die ik eigenlijk moet besteden aan mijn paper. Maar ja, wat is nou belangrijker: mijn betoog voor wetenschapsfilosofie of (de kans op) een zomer aan ervaring met MS Outlook? Er zijn zeker opties, maar ze hebben allemaal hun mankementen. Een functie helemaal in Groningen of Eindhoven, AI-consulent voor een dubieus marketingkantoor. Of stage lopen bij een topbedrijf, maar dan wel minimaal vier maanden fulltime (dus eigenlijk ook gewoon in de herfst).
Hoe kom je aan relevante werkervaring? Twee opties: gewoon een maand lang fuck you zeggen tegen je aanwezigheidscijfers in september, of adequate connecties hebben die je een stage, of natuurlijk nog liever een betaalde baan, op maat kunnen leveren.
De afweging tussen ambitie en passiviteit is iets wat me veel bezighoudt. Wil ik mijn zomer liever zonnend op het strand doorbrengen? Bardiensten draaien en met collega’s en studiegenoten een kroegkameraadschap opbouwen? Of kan ik die tijd beter achter een bureau besteden, verlangend naar een cocktail met dezelfde kleur als het zonlicht dat ik dan mis?
Ik ben nog jong, dus ik heb nog zat tijd om stages te lopen en werkervaring op te doen. Tenminste, dat is wat iedereen me vertelt. Als je eenmaal klaar bent met studeren heb je alleen geen Ome Duo die je de hand boven het hoofd houdt. Dan ben je aangewezen op Tante Salaris.
Dan is er ook nog de eeuwige toestand van jezelf vergelijken met succesvollere leeftijdsgenoten. Als zij het nú kunnen, waarom ik dan niet? Misschien moet ik toch nog maar een keer proberen de fragiele lijntjes die ik heb aan te halen. Misschien is een zomer fulltime werken dan helemaal niet zo’n groot offer. Misschien lijken sociale media en mail bijhouden zelfs wel een beetje op een restaurant vol tafels overzien.
Zahra Menguellati is student International Studies