Het is de laatste repetitie. Zoals elke week verzamelt het Leiden English Theatre zich in de kelder van het Lipsius, maar deze maandag zit een deel van de groep in een zaal op de begane grond. Het gezelschap is opgedeeld in twee groepen, die allebei werken aan twee losse stukken.
‘Normaal doen we nog wel de warming-up met zijn allen, maar zo dicht op de uitvoering hebben de regisseurs gevraagd of we dat ook niet meer kunnen doen. Zo creëren we echt twee compleet verschillende dynamieken voor de stukken’, vertelt bestuurslid Yselle van der Maas (21).
De ruimte op de begane grond is getransformeerd in een Parijs cafeetje. Vaste gasten: Pablo Picasso en Albert Einstein. In de kelder lopen onder andere Jeanne D’Arc en Susan B. Anthony rond op het toneel.
Het thema van de avond is Absurd History. Beide stukken spelen zich af in de eerste helft van de twintigste eeuw. In Lapin Agile gaan Picasso en Einstein met elkaar in discussie over de waarde van kunst versus wetenschap. Chamber Music speelt zich af in een psychiatrische instelling, waar alle vrouwen denken dat ze een beroemd historisch figuur zijn. Onder andere Mrs. Mozart, Amelia Earhart en Gertrude Stein lopen er rond. De vrouwen denk dat de mannelijke afdeling van plan is hen aan te vallen. Ze houden een vergadering om te bespreken wat ze hiertegen kunnen beginnen.
Tijdens de opwarmoefening op de begane grond, toneel voor Lapin Agile, staan de acteurs in een kring. ‘Neo!’ roept een acteur. ‘Post!’ reageert een ander. ‘Neo!’ volgt een derde. In hoog tempo en in wat een willekeurige volgorde lijkt, kaatsen de woorden heen en weer als een balletje dat wordt overgegooid. Het lijkt een improvisatieoefening, maar blijkt een scène uit het stuk: iedere ‘neo’ is getimed.
De generale repetitie heeft al plaatsgevonden. Van der Maas: ‘Ze zijn er klaar voor. Deze laatste repetitie wordt alleen nog gebruikt om de puntjes op te i te zetten. Zo had een acteur nog een potlood nodig, dus is er een potlood gekocht. De details zijn heel belangrijk in het stuk, het luistert allemaal heel nauw. Als een acteur net de verkeerde kant op kijkt, kan een grap al niet meer kloppen.’ Daarom wordt de neo-post-scène nog een extra keertje herhaald: niets wordt aan het toeval overgelaten.
Thematisch wijkt deze avond af van stukken als Cinderella en The Great Gatsby, die het LET eerder uitvoerde. Voor deze productie zocht het gezelschap een nieuwe uitdaging. Van der Maas: ‘Beide stukken zijn eenakters. Dit houdt in dat er geen pauzes of merkbare scènewisselingen in zitten: sommige acteurs staan bijna onafgebroken op het podium. De stukken zijn daarnaast soberder aangekleed. Er is weinig decor, veel monologen. De grappen volgen elkaar in hoog tempo op, zeker in Lapin Agile.’
Niet alleen de stukken zijn anders, de naam van de theatergroep onderging al eerder dit jaar een transformatie. Van Leiden English Freshers naar Leiden English Theatre. Van der Maas: ‘De naam Freshers komt nog uit de tijd dat we een theatergroep voor eerstejaars waren. Dat is al lang niet meer zo, de groep is veel gevarieerder. Ook niet-studenten kunnen deelnemen. We vonden het daarom hoog tijd voor een naamsverandering.’
Aan het eind van de repetitie wordt ook de curtain call nog even geoefend. De acteurs komen om en om dansend op om het applaus in ontvangst te nemen. Bijna goed gecoördineerd. ‘We’ll work on that’, zegt Einstein lachend.
Absurd History is 6, 7 en 8 juni te zien in Theater Ins Blau, om 20:00 u. Tickets € 12 (studenten € 10)