Door Marleen van Wesel Evans solliciteerde eerder dit jaar voor de leerstoel Engelse Taalkunde, bij het Leiden University Centre for Linguistics (LUCL).
Volgens Evans zou LUCL-directeur Niels Schiller tijdens de sollicitatieprocedure buiten zijn medeweten naar hem geïnformeerd hebben bij zijn huidige werk, Bangor University in Wales, op zoek naar negatieve verklaringen. En dat is in strijd met de wet en met de sollicitatiecode die de Universiteit Leiden hanteert.
Ook zou Schiller een anonieme brief ontvangen hebben, met een belastende verklaring over Evans. Evans zegt hiervan op de hoogte te zijn gebracht door een anonieme klokkenluider, ook werkzaam bij Bangor University.
Volgens het beschikkingsdocument van de rechtbank, voert de Universiteit Leiden aan ‘dat uit eigen onderzoek is gebleken dat hetgeen de anonieme klokkenluider zou hebben gezegd onjuist is en dat niemand van de sollicitatiecommissie een werknemer of iemand van Bangor University heeft benaderd’.
Of dat nu wel of niet gebeurd is, is volgens de rechtbank de ‘kern van het onderliggende geschil’.
Het getuigenverhoor gaat niet over de identiteit van de anonieme briefschrijver, omdat dat een kwestie is tussen Evans en Bangor University. Evans zegt niet te twijfelen aan zijn eigen bronnen, zowel uit Bangor als Leiden.
‘Ik wil juist boven tafel krijgen wie die brief geschreven heeft. Volgens mij was het namelijk Schiller zelf. De decaan wist ervan en de rector probeerde het zelfs onder de mat te vegen.’ In een brief aan Evans’ advocaat schreef rector Carel Stolker namelijk over ‘een onvolkomenheid’ bij de sollicitatieprocedure. De sollicitatiecommissie is toen ontbonden en er is een nieuwe procedure gestart.
Schiller, Stolker en decaan Wim van den Doel laten via universiteitswoordvoerder Caroline van Overbeeke weten niet te willen reageren. ‘Zolang het nog onder de rechter is, kan dat niet’, zegt Van Overbeeke. ‘Bovendien is de zaak gekoppeld aan een persoon. In principe heeft die meneer privacy, die wij niet kunnen schenden.’
‘Het heeft me al imagoschade opgeleverd’, vindt Evans juist. ‘En het heeft me ook geld gekost. Maar inmiddels is het een kwestie van principe en gerechtigheid. De Leidse universiteit is de oudste van Nederland, met een goede reputatie. Ik had er graag mijn bijdrage geleverd, maar het is treurig dat een of twee corrupte mensen de dienst uitmaken. De universiteit heeft bestuurlijke problemen. En het grootste probleem is de rector: die heeft gepoogd de situatie te verdoezelen. Dat is een misdaad.’
Evans is ook naar de Raad van Toezicht van de Universiteit Leiden gestapt, en naar de Tweede Kamer. Op 2 december worden Schiller, Stolker en Van den Doel als getuigen gehoord, samen met nog twee andere leden uit de sollicitatiecommissie.
Voor Evans is het de eerste stap naar een rechtszaak. ‘Zelfs als het getuigenverhoor niet meer bewijs oplevert, hebben we eigenlijk al genoeg. Die rechtszaak komt er.’