‘Morpheus is de Griekse god van de dromen. Veel inspiratie van mijn liedjes komt uit dromen of dagdromen. Maar Morpheus is ook een wereldje om mijn liedjes heen waardoor ik mijzelf kan beschermen met een laagje mysterie. Het voelt alsof ik me kan bewaken daarvoor, maar wel eerlijk kan blijven in mijn muziek.
‘Als ik mezelf te veel zou laten zien als Martijn, zou ik het moeilijker vinden om eerlijk te zijn in mijn liedjes, dan voel ik me heel erg naakt. Als Morpheus mag ik dingen uitvergroten en zijn wie ik in het dagelijks leven niet kan zijn. Zo kan ik echt uit mijn comfortzone gaan.
‘Ik draag een pak op het podium waardoor mijn schouders breder lijken. Er is een felle spotlight op me gericht, dan ben ik echt Morpheus, even niet Martijn.’
‘Iedereen heeft gevoelens die hij of zij niet uitspreekt. Ik zelf ook. In ‘Pearl’ zing ik daarover. Vanbinnen ervaar ik heel andere dingen dan wat ik met de buitenwereld deel. Je “pearl” is het ding in je dat je probeert te bewaken, dat je niet deelt omdat je dan heel fragiel overkomt. Als mensen dat wel durven, is dat een superpower: daar heb ik heel veel respect voor. Ik hou dingen heel erg in mezelf, het komt pas naar buiten als ik muziek maak.’
In 2023 kwam zijn eerste EP Morphosis uit, sindsdien is Verhagen constant bezig met muziek maken.
‘Ik maakte altijd al wel muziek voor mezelf, als een dagboek dat ik niet wilde delen. Toen mijn moeder overleed, voelde ik zo’n urgentie om erover te schrijven. Mijn gevoelens omzetten in een liedje was makkelijker dan het bespreken met vrienden. Ik had het gevoel: ik moet een capsule maken van deze rouwperiode, dan kan ik het een plek geven.
‘Mijn vriend zei toen: deze muziek moet je ook met andere mensen delen, ze kunnen zich hierin herkennen. Het kan anderen ook een bevrijdend gevoel geven.’
Sommige nummers gaan duidelijk over die rouw. ‘You never meant to take the smile from my face’, zingt hij in het nummer ‘Gold’: ‘But since you’ve been away I’ve been stuck in my mind.’
‘Het is een doorlopend thema. Als je iets verdrietigs meemaakt, word je een ander mens. Maar dat hoeft niet iets negatiefs te zijn: het kan ook motivatie geven om de beste versie van jezelf te zijn.’
Op zijn tweede EP, The Ascent, bouwt hij hierop voort. ‘Ik heb met de rouw gedeald en dat blijft bij me, maar nu ga ik kijken hoe ik doorga. Ik onderzoek de gedachte: blijkbaar zijn we als mens veerkrachtiger dan we denken. Dat geeft me in de muziek een impuls om ritmischer te zijn, uptempo te gaan, meer te bewegen. Ik kom weer omhoog, het voelt echt als een ascent, een opgang.’
Morpheus laat zich graag inspireren door ongewone klanken. ‘Als ik iets vreemds hoor, maakt me dat wel nieuwsgierig. Ik probeer geluiden op te nemen die ik dagelijks tegenkom: het gekraak van de speaker bij een tram. Voetstappen. Dan denk ik: in een lied zou dit met een andere pitch klinken als een beat. Dan voelt het alsof de nummers wat meer tot leven komen.
‘Het fascineert me hoe je dingen die je niet goed begrijpt in een andere context kan plaatsen, om ze beter te snappen. De laatste jaren ben ik geobsedeerd door Björk, die muziek maakt geïnspireerd door natuur en technologie. Dat zijn ook dingen die intuïtief niet bij elkaar horen. Maar zij combineert ze juist, dat inspireert me.
‘Ik ben nu aan het bedenken welke “capsule” ik wil creëren voor mijn debuutalbum. Ik wil dat het muziek wordt die mensen herenigt. Vroeger gingen mensen bijvoorbeeld allemaal naar de kerk, die saamhorigheid hebben we nu niet meer. Ik stel mezelf nu de vraag: “Hoe zou muziek ervoor kunnen zorgen dat mensen elkaar weer aankijken?”’
Het nummer ‘The Sunrise’ op zijn nieuwste EP, zinspeelt hier al op. ‘Na iedere donkere nacht komt de zon op. Mensen vinden verbinding in het gevoel dat er hoop is op een zonnige toekomst. Dat willen we allemaal: weer de zon op ons gezicht. Tijdens deze tour sluit ik mijn set af met dat nummer. Altijd als ik het speel, zie ik in de ogen van het publiek een soort strijdlust. Ik wil dat mensen met een betoverd gevoel naar huis gaan.’
Morpheus. Nobel, 7 december 19.00, €14