‘Hey LU, we’re watching you too!’

Dinsdagmiddag hebben zo’n tachtig studenten en medewerkers zich voor de ingang van het Lipsius verzameld. Onder de noemer ‘Unsee Us’ zijn ze bij elkaar gekomen om te demonstreren tegen de slimme camera’s die de universiteit heeft opgehangen. Volgende week is een soortgelijke demonstratie gepland in Den Haag.

‘Take them down!’

Door een megafoon somt een van de betogers de eisen op: de camera’s moeten worden verwijderd en de universiteit moet haar excuses aanbieden. Ook moet het bestuur plannen maken om in het vervolg transparanter te zijn.

De universiteit heeft het zekere voor het onzekere genomen. Er staan dranghekken en politieagenten. Bij de ingangen van het Lipsius en Huizingagebouw staan beveiligers te controleren up LU-kaarten. Het is duidelijk niet de bedoeling dat de demonstratie zich naar binnen verplaatst.

‘Geschokt’

Een cameraman van Omroep West die een van de 371 omstreden camera’s, boven de ingang van het Lipsius, wil filmen wordt tegengehouden door een beveiliger. Het is volgens hem ‘niet toegestaan om gebouwen van binnen te filmen’. Verder blijft de sfeer gemoedelijk.

‘Ik was gechoqueerd toen ik las wat die camera’s kunnen’, zegt universitair docent Andrew Littlejohn die als eerst op het geïmproviseerde podium klimt.

‘We wisten niet dat dit aan de hand was. De universiteit behandelt dit als een communicatieprobleem maar dat is het niet. Ze zien de gebouwen als een optimalisatieprobleem, maar dat is het niet. Wij zijn een universitaire gemeenschap van docenten en studenten. De universiteit heeft de ethische en morele plicht om naar die gemeenschap te luisteren. Ze moeten de camera’s uitzetten!’

‘Hey! Ho!’ scandeert de menigte. ‘The camera’s have to go!’

Ook universitair docent Hilde van Meegdenburg is ontevreden met hoe de universiteit omspringt met privacy. De politicoloog is een van de initiatiefnemers van een brandbrief die inmiddels door 170 medewerkers is ondertekend en naar de decaan van de faculteit Sociale Wetenschappen is gestuurd.

Lekkage

‘De universiteit wil het niet hebben over de principiële privacykwesties rondom deze camera’s. Ze bagatelliseren bewust wat dit systeem allemaal kan. Dit zijn geen camera’s die kijken of er uit het fietsenschuurtje wordt gestolen. Ze kunnen zoveel meer.’

De menigte is het er mee eens en begint de slogan van camerafabrikant Xovis te scanderen: ‘Way more than people counting!’

Van Meegdenburg voegt nog toe: ‘Er wordt gezegd dat deze camera’s alleen zijn opgehangen voor de coronacrisis, laten we zorgen dat ze niet worden geïnstitutionaliseerd.’

Wrang

Meerdere sprekers noemen ook het wrange contrast tussen het geld dat de universiteit heeft uitgegeven aan de camera’s (ruim twee ton) en de onlangs opgeheven praatgroep CARE, voor slachtoffers van seksueel geweld. Een andere spreker hekelt het gebrekkige onderhoud: ‘In het Wijnhavengebouw lekt het in de grote collegezaal, maar in plaats van dat te fiksen hangt de uni dure camera’s op!’

Op een gegeven moment klimt een student op een bankje. Ze roept dat ze een tijd de roosters heeft gemaakt voor de opleiding natuurkunde. ‘En daar hadden we geen fucking camera’s bij nodig!’, verwijzend naar het beoogde doel van de camera’s volgens de universiteit, namelijk zaalbezetting bijhouden.

Na afloop van de demonstratie roept een van de aanwezigen dat hij 2000 opplakoogjes heeft meegenomen die op camera’s kunnen worden geplakt. Ze vinden gretig aftrek.