Tringgg! Telefoon! Yeshe Teunissen (22) neemt op. ‘Ja, hallo mevrouw’, klinkt het aan de andere kant van de lijn. ‘Ik heb even een praatje nodig.’ Met de telefoon tegen haar oor geklemd, schrijft Teunissen snel de eerste zin van de beller op. ‘En wat gaat u dan koken?’ vraagt ze.
De studente psychologie is vrijwilliger bij de anonieme hulplijn Sensoor. ‘Het is een soort kindertelefoon, maar dan voor volwassenen. Eenzaamheid, psychosociale problemen en vragen over leven en dood zijn de meest voorkomende onderwerpen.’
In 2013 belden er ruim 250.000 mensen, meestal tussen de dertig en zestig jaar, naar de landelijke hulplijn. In Leiden waren dat er tienduizend. De organisatie wordt gefinancierd vanuit de gemeente, en heeft zo’n vijftig vrijwilligers, onder wie twee studenten.
Van Teunissen mogen dat er best meer worden. ‘Jongeren hebben nog een frisse blik op de wereld. Ze hebben een soort roze bril op. Ik ben in mijn tweede jaar al bij Sensoor gaan werken’, zegt ze, ‘want ik wilde niet vijf jaar wachten met mensen helpen. Zo krijg je een veel beter beeld van wat je in de boeken leest. Je hebt altijd een ander gesprek. De ene keer gaat het over koetjes en kalfjes. Sommigen bellen om te zeggen dat ze verliefd zijn, anderen zijn in tranen. De kunst is jezelf aanpassen aan de ander en waar mogelijk een positieve draai aan een gesprek geven.’
Wat opvalt tijdens het telefoneren: ze zegt heel weinig, en bijna uitsluitend ‘ja’ en ‘áh’. ‘Ik laat voornamelijk stiltes vallen’, legt ze uit. ‘De persoon moet zelf met het probleem en oplossingen komen.’
‘Sommige bellers hebben psychische klachten en hebben het contact met de realiteit verloren.’ Zo sprak Teunissen een keer iemand die negatieve stemmen hoorde. Net toen de man zich realiseerde dat het allemaal in zijn hoofd zat, hing hij per ongeluk op. ‘Je staat dan machteloos, want je kan niet zelf terugbellen. Het initiatief tot contact ligt bij de beller.’ Maar meestal vergeet ze haar gesprekken. ‘Zodra ik wegfiets, laat ik het los.’
Het gesprek aan de telefoon gaat inmiddels over politiek. ‘Goh, waar stemt u op?’ In principe blijft Teunissen zelf anoniem, zegt ze later. ‘Sommige mensen herkennen me aan de lijn, want zoveel jonge werknemers zijn hier niet.’ Maar ze vermeldt nooit haar naam of leeftijd. Degenen die het – vanwege het lokale tarief - aanlokkelijk vinden om Sensoor te bellen in plaats van een sekslijn worden meteen afgekapt. ‘Als ik merk dat de vragen meer persoonlijk worden, als ze bijvoorbeeld naar de kleur van mijn ogen vragen, vertel ik dat dat niet de bedoeling is en dat ze beter een ander nummer kunnen bellen.’
Ook vrijwilliger worden? Ga naar de informatieavond, 18 feb, diaconaal centrum De Bakkerij, Oude Rijn 44b/c, 20:00u, zie www.sensoor.nl