Er bestaat een kleine maar toegewijde groep mensen die zich inzet voor het beschermen van vleermuizen. Zij lopen tegen diverse vooroordelen op. De bekendste: vleermuizen verspreiden hondsdolheid. Aan die ziekte kun je doodgaan, dus het gaat hier om een belangrijke hindernis, vanuit het oogpunt van vleermuisbehoud.
Het vooroordeel is ook nog eens waar, maar minder dan u misschien denkt. In het blad Zoonoses and Health schrijft Naturalis-bioloog Peter Lina samen met twee Britten over de cijfers. Van de honderden miljoenen Europeanen liepen er de afgelopen 35 jaar welgeteld vijf daadwerkelijk rabiës op na een vleermuizenbeet. Twee van hen, allebei vleermuisonderzoekers, overleden aan de ziekte. Dat het zo weinig voorkomt, is overigens niet omdat vleermuizen maar zelden die ziekte hebben: het percentage besmette dieren verschilt behoorlijk per jaar en per streek. Bij een Deens onderzoek bleek dat een kwart van de onderzochte laatvliegers (Eptesicus serotinus) seropositief voor rabiës te zijn. Zelfs als ze hondsdolheid hebben, gedragen de dieren zich maar zelden hondsdol, lijkt het. Bij een heleboel andere vleermuissoorten kwam de ziekte overigens helemaal niet voor.