Het college stelt zelfs voor om in het model opleiding- en examenregelingen (OERen) van de universiteit de tekst ‘minimaal twee tentamenkansen per jaar’ te vervangen met ‘maximaal twee tentamenkansen per jaar.’ De studenten in de raad vrezen dat er getornd wordt aan het recht op herkansingen.
Dit model wordt grotendeels opgelegd aan de faculteiten, die delen zelf kunnen invullen. De examencommissie kan afwijken van de OERen, bijvoorbeeld als een student vindt dat hij recht heeft op een herkansing.
‘Het zijn grote veranderingen’, vond Fenna Bodrij van de fractie BeP-LVS. ‘Het lijkt er op dat het college met deze OERen met nieuw beleid komt.’
Maarten Jansen van promovendipartij Young Researchers: ‘Het is veel verhuld beleid, dat aan de faculteiten lijkt te worden opgelegd. Hoe zit dit?’
Volgens het college is er geen nieuwe route ingeslagen. ‘Het minimaliseren van herkansingen is geen nieuw beleid’, zei Marcel Vooijs, plaatsvervangend directeur academische zaken. ‘Het is gebaseerd op de aanbevelingen in het rapport studiesucces uit 2009. Sommige faculteiten waren al scherper dan het model voorschreef. De nieuwe OERen zijn hieraan aangepast.’
De studenten in de raad verzetten zich fel tegen de herkansingsOER. ‘Waarom wordt er voor deze formulering gekozen?’, vroeg Tim Fleur van de SGL-CSL fractie. ‘U kunt hoog of laag springen. Deze OER laat ruimte voor herkansingen vallen. Studenten worden dan mogelijk geheel afhankelijk van de grillen van de examencommissie. Er is geen garantie op herkansing in dit model.’ Fractiegenoot Paul de Kuijer viel hem bij: ‘Nooit gedacht dat de examencommissie zo belangrijk was.’
Volgens Vooijs zijn er opleidingen die compensatietoetsen willen invoeren, en dat kan alleen als de verplichte herkansing vervalt. Daarom was de aanpassing nodig.
Bodrij: ‘Dit is hét document waar studenten op terug kunnen vallen als er iets mis gaat. Het recht van de student op herkansing wordt hier weggelaten, dat is heel kwalijk. Straks klaagt een student en dan wappert de commissie met de OERen in de hand en zegt dan: “Hier staat toch dat er geen recht op herkansing is.”’