Sinds mijn aankomst in deze prachtige studentenstad heb ik gretig gebruik gemaakt van alle mogelijkheden die de Universiteit Leiden mij biedt. Als student vind ik academische vorming een van de grootste deugden die ik kan opdoen.
Als natuurwetenschapper kom ik binnen mijn opleiding weinig aan mijn trekken wat betreft cultuur. Iets wat volstrekt niet erg is, er zijn genoeg mogelijkheden om dit op te vangen. Helaas is er daar dit jaar weer een van gesneuveld. De Huizinga-lezing was bij uitstek een laagdrempelig en zeer geest verrijkend tegelijk. Het bracht mensen samen die, hoewel ze misschien niets met het vakgebied hebben, nieuwsgierig zijn naar wat er verder nog is buiten het herfsttij waar de academie momenteel in verkeert. In een tijd waarin slechts gekeken wordt naar rendement zou de universiteit zich moeten profileren zoals zij zichzelf voorschrijft: Praesidium Libertatis. De vrijheid om te lezen, schrijven en vooral studeren waar onze harten naar verlangen is de nek om gedraaid. De grote sprongen voorwaarts ontstaan juist daar waar mensen met zucht naar kennis samenkomen, niet alleen mensen met dezelfde interesses. Diversiteit in kennis aanbod, verbredingkansen, daar ligt de sleutel tot rendement.
Net als ieder die begint aan een academische opleiding, moest ook ik leren wat leren daadwerkelijk inhoudt: meer dan alleen de opgegeven opdrachtjes maken. Dat is de honger van die paar opdrachtjes om er nog twintig extra te maken; literatuur en filosofie te lezen of toneel te bezoeken. Hoe meer honger naar kennis, hoe effectiever men studeert. Er is immers zo veel en zo weinig tijd (en studiefinanciering).
Ik heb elk jaar genoten van de prachtige lezingen. Gezien de grote van de Pieterskerk en de leegte daarbinnen bij de laatste paar Huizinga-lezingen, vind ik het ronduit belachelijk dat er een toegangsprijs van twintig euro gevraagd wordt. Ben begaan met uw studenten en gun hen elke kans op deze intellectuele bevrediging. Misschien dat er dan eindelijk weer eens studenten komen kijken naar deze gebeurtenis, want uiteindelijk zijn zij de Johan Huizinga’s van morgen!
E.W.F. Smeets
student scheikunde