Nieuws
Doe de dissertatiedans
Bioloog Annebelle Kok haalde de finale van de jaarlijkse ‘Dance your PhD’-wedstrijd van wetenschapsblad Science.
Bart Braun
donderdag 21 februari 2019

Een proefschrift-dans?
‘Het is een wedstrijd waarbij het doel is om wetenschappelijk onderzoek op een duidelijke manier uit te leggen in een dans. Het achterliggende idee is dat je, doordat het dans is, goed na moet denken over hoe je het doet en wat je precies wilt vertellen.’

Je deed al aan ballet, zo te zien?
‘Vanaf mijn twaalfde, vooral aan klassiek ballet. De andere mensen in de videoclip ken ik van het dansen, en eentje is mijn collega Judith Varkevisser (op de middelste foto, red.) hier bij gedragsbiologie.’

De dans laat zien hoe de jacht van dolfijnen verstoord wordt door geluidsoverlast. Was het veel werk?
‘De voorbereiding en choreografie kostten alles bij elkaar ongeveer een week. We zijn een dag bezig geweest met filmen, en daarna nog ongeveer een week met editen.’

En dan kan je duizend dollar winnen? Da’s geen geweldig uurloon.
‘Ik deed het ook niet voor het geld, maar omdat het project me zo aantrok. Het is een manier om je onderzoek bij een breed publiek over te brengen, en je eigen creativiteit te gebruiken om een verhaal te vertellen.’

De winnaar was een Canadese fysicus die een elf minuten durend lindyhop-met-metal-lied schreef over supergeleiding. Geen schande om daarvan te verliezen.
‘Inderdaad, het is geweldig. Enige minpuntjes zijn dat het wat lang is, en dat hij de regel over weinig tekst omzeilde door zelf een lied te schrijven.’

Niet elke promovendus heeft een choreagraaf of ervaren balletdanser in zich.
‘Het doel is ook niet om goed te dansen. Er waren filmpjes waarin beter werd gedanst dan in het onze, die de finale niet haalden. Het gaat om de uitleg en de manier waarop je het verhaal in beeld brengt. Hoe gebruik je je creativiteit daarvoor?’

Maar dat zou dan ook in een andere kunstvorm kunnen? Beeldhouwen, rap, virtual reality-apps?
‘Goed idee. Je hebt als wetenschapper ook een rol om de wetenschap naar de buitenwereld te communiceren. Ik denk dat je daar ook een betere wetenschapper van wordt. Het helpt je begrijpen wat je doet en wat je nog niet goed snapt, en om overzicht en structuur te krijgen.’