Ik onderschat regelmatig dingen. Hoelang het lopen is naar het station (hoewel ik al ruim drie jaar in Leiden woon), hoeveel werk er zit in het voorbereiden van een tentamen, hoe zwaar een tas met drie flessen wijn is, hoe luid mijn stem is na die wijn, én, zo bleek vorige week, het collectief enthousiasme over de steunpilaar van de Nederlandse samenleving ongeacht leeftijd, geslacht of inkomen: de Allerhande.

Die maak ik, samen met veel andere alledaagse dingen als de Pannenkoekenboot  en Aardappel Anders, vooral graag belachelijk. Dat is ook niet per se een moeilijk iets met artikelen als ‘handleiding om een banaan te pellen’ uit de augustus-editie en het recept ‘Mexicaanse rijstwafeltaart’ op hun Instagram.

Goed, ik vind dat allemaal dus vreselijk hilarisch en voorlopig ben ik nog een egocentrische twintiger die denkt dat haar wereldbeeld representatief is voor dat van de rest van Nederland. Dat blijkt dus niet zo te zijn.

De nieuwe Allerhande lag in de winkel. Niet zomaar eentje: de jaarlijkse kersteditie. Extra dik, met een mooie gelijmde kaft in plaats van dat vastgeniete ding dat we de andere elf maanden krijgen. Luxe. Traditiegetrouw een fiere taart op de voorkant: de ‘cookie dough ijsbombe’. Nog meer luxe.

Tot hier alles goed en comfortabel, maar de rest bleek minder vertrouwd te zijn. Het AD schreef over mevrouw E. Houtema, die op de Facebookpagina van Albert Heijn het openen van het maandblad als volgt beschreef. ‘Met iedere pagina dacht ik nog, geen paniek. Dadelijk komen de echte recepten. Dat moment kwam niet. Nou de teleurstelling was dan ook groot, niks, nada, geen lekkere braadstukken, geen wild, niet echt speciale visgerechten. Wel quinoa (pitjes) veel groen en vegetarisch. En daar wacht je dan met spanning een heel jaar op.’

Dat vind ik nou prachtig. Niet zozeer het geschil omtrent het vlees/vega-ratio, maar het feit dat er mensen zijn die een jaar lang uitkijken naar een gratis maandblad (en vervolgens massaal verontwaardigd zijn). Ook schitterend: de oplossingen die worden geopperd. Zo schrijft mevrouw E. van Bale: ‘Gelukkig heb ik die van vorige jaren allemaal bewaard!’ Gewapend tegen het grote kwaad. Heel goed, Van Bale!

Dáár geniet ik van. Verontwaardiging over de kleine dingen. De Pannenkoekenboot. Aardappel Anders. AH Basic Kartoffelsalade. Maar dus ook een gratis maandblad. In datzelfde straatje passen trouwens perfect pepernoten dan wel paaseieren die te vroeg in de supermarktschappen liggen, te vroeg gedraaide kerstmuziek en bevuiling van de straat met stoepkrijt.

Massale verontwaardiging over een nationale feestdag met racistische elementen? Nodig, volledig terecht, maar niets aan. Logisch. Verklaarbaar. Volgende.

Femke Blommaert studeert taalwetenschap