Huis: Huize BAM (2e Binnenvestgracht)

Kamer: 14m2

Huur: 285

Bewoners: 12

Wat doet die koe daar?

‘Van kinds af aan sleep ik dat schilderij al mee. Hij is niet zo mooi, vind ik, maar inmiddels wel een beetje nostalgisch geworden. Je kunt het niet zien, maar op de achterkant staat een soort puzzel.

‘Laatst hadden we Tour du chambre, dan bedenkt iedereen voor zijn eigen kamer een thema en drankje. Van mijn kamer had ik een escape room gemaakt, met overal sleutels en kistjes. Op de onderkant van de shotglaasjes stonden ook aanwijzingen. Mensen zonder leven stoppen er veel tijd in.’

Zit iedereen in huis bij een vereniging?

‘Eerst was het een Quintus-Augustinus-huis, ik was de eerste van Njord. Ik ben daar nog weleens te vinden, maar niet meer om te roeien. Vorig jaar heb ik de Ringvaart Regatta gedaan, dat was een traumatische ervaring. Mijn dispuut doet daar altijd aan mee voor het goede doel. Het is honderd kilometer roeien, dus je bent tien uur lang bezig. Na 25 kilometer dacht ik al: waar ben ik aan begonnen? En dan moet je nog drie keer zo’n stuk.’

En je werkt bij Swapfiets, de onderburen?

‘Ja, ik rol zo de trap af naar mijn werk. Fietsen maken doe ik niet hoor, ik ben niet zo technisch. Meer het klantcontact. Een paar bekenden werkten daar al, dus ik liep er soms langs en dan hielp ik even mee. In de El Cid vroegen ze of ik kon komen helpen omdat het zo druk was, daarna ben ik gebleven.’

Hoe kom je aan die nummerplaat?

‘Met twee anderen was ik voor 36 euro heen en weer naar Marokko gevlogen. Die nummerplaat heb ik gekocht in een soort kringloopwinkel. Geen idee waarom ze die daar verkochten, maar ik vond het wel een leuk souvenir. Iedereen op straat keek me daarna gek aan, alsof ik het gestolen had.’

Reis je veel?

‘Valt wel mee. Vorige zomer ben ik wel in m’n eentje naar Palestina geweest, dat was heel cool. Twee maanden lang werkte ik als vrijwilliger in een vluchtelingenkamp. Ik gaf daar Engelse les.

‘Het is niet per se een leuke ervaring, maar wat me het meest is bijgebleven zijn de rellen in Jeruzalem waar wij tussen stonden, bij de Al-Aqsamoskee. Opeens was er overal traangas, werd er geschoten met rubberen kogels en rende iedereen alle kanten op. Toen was ik wel even bang, ja.

‘Er kwamen ook vaak politieke sprekers naar het kamp om een lezing te geven, die duidelijk anti-Israël waren. Het is moeilijk om je daar niet door te laten beïnvloeden, maar ik heb geprobeerd me neutraal te houden. Ik heb nu nog steeds contact met een paar oudere jongens die Engels konden, en ik heb beloofd een keer terug te gaan.’

Door Susan Wichgers