Blijf thuis!

Voor een voltijdsstudie staat officieel veertig uur per week, maar je maakt mij niet wijs dat er veel studenten bestaan die doordeweeks elke dag van negen tot vijf studeren. En toch: het meest gehoorde antwoord op de vraag hoe het gaat, is tegenwoordig: ‘druk’. Een studie, een paar dagen werken, wat commissies hier en daar, sociale verplichtingen.

Maar ook (en misschien wel vooral): een grote dosis inefficiëntie en uitstelgedrag. Met denken aan wat je allemaal zou moeten doen, kun je immers ook heel druk zijn.

Dan de twee vrije zomermaanden, waar de werkende mens overigens alleen maar van kan dromen. In die maanden moet ook zoveel mogelijk gedaan worden. Liefst naar witte stranden in Australië, zwemmen met schildpadden in Zuid-Amerika of waterputten aanleggen in Afrika.

Het strand van Katwijk, op een half uurtje fietsen, hebben de meeste Leidse studenten maar een paar keer gezien. Toegegeven: dat is natuurlijk ook stukken minder Instagram-waardig. Een foto van een biertje bij Strandpaviljoen Het Centrum vangt nou eenmaal minder likes dan een gebruind lichaam onder de blacklightverf op een Fullmoonparty in Thailand - ook wel het Chersonissos voor twintigers.

Ik heb er wel eens over gedacht, een Instagram-account beginnen met de sufste foto’s aller tijden. Een boterham met pindakaas met een misplaatst filtertje en 3 sneue pinda’s als garnering, een verslaglegging van een dag op kantoor, geen foto’s van een avond feesten maar juist van de volgende dag comateus op de bank. Bij wijze van protest. Het leek me toch iets te veel moeite, en ik durfde het niet, want wat als niemand me zou volgen?

Ironisch en triest, want iedereen heeft saaie dagen. Zelfs als je werk ‘een uit de hand gelopen hobby’ is of je studie ‘een passie’, zijn er momenten in het leven die minder leuk of interessant zijn. Helaas zullen weinig mensen dat toegeven. Saai, verveling en niks doen worden vermeden als de pest. Druk zijn is verworden tot een soort statussymbool: het teken dat je hard aan de weg aan het timmeren bent. Ben je niet bezig, dan ben je af, zelfs in de zomervakantie.

Maar waarom? Wat is er precies mis met een beetje hangen op de bank/in het Van der Werffpark (of Cronesteyn, als je van een beetje avontuur houdt)/op een Nederlands strand? Niks, lijkt mij, en het is ook nog beter voor het milieu en je portemonnee.

Blijf dus gewoon eens in Leiden deze zomer. Doe helemaal niets, en draag het met trots. Mijn like heb je.

Door Susan Wichgers

Ga weg!

Nederlanders hebben het op vier na beste paspoort ter wereld. Kies een willekeurige plek op de wereldkaart: grote kans dat je er kan komen. Op de door mensen bewoonde wereld zijn er vrijwel geen plekken waar we niet heen kunnen.

Dat is voor de meeste mensen op de wereld nog zo vanzelfsprekend niet. Wij kunnen zonder veel problemen een wereldreis maken, maar als je toevallig een Keniaans, Chinees of Cubaans paspoort had gehad, lag de wereld helemaal niet zo voor je open.

Mensen die het geluk hebben gehad op ons kleine stukje land te zijn geboren, hebben zo de kans om de héle wereld te ontdekken. Om in onze vrije tijd (nog zo’n voorrecht) te gaan reizen.

Zonde om dat paspoort in de la te laten liggen, om voor de duizendste keer hetzelfde terrasje op te gaan.

Het is lastig om ‘het reizen’ te verdedigen zonder in tenenkrommende clichés te vervallen. Jezelf vinden, horizons verbreden, dat soort dingen. Nu kan een goed getimede happy paddenstoelenpizza in een Sri Lankaans partyhostel best gezellig zijn, maar veel dichter bij jezelf kom je er echt niet door. Je bent al bij jezelf, namelijk. Daarvoor hoef je niet op het vliegtuig te springen.

Want ondanks ecologische voetafdrukken, het imago van hostels vol zuipende, elitaire, witte cultuurbarbaartjes en überhaupt de totaal exploderende toeristensector, zijn er veel redenen om toch wél lekker weg te gaan, deze vakantie.

Op reis gaan hóéft ook niet per se met het vliegtuig. Je kan wielrennen. Of met de trein. Veel georganiseer is het ook niet. De meeste reizen zijn met een standaardpakketje prima te overleven: een paspoort, kleding, en natuurlijk geld. Want goed reizen is een luxe, dus het kost geld. Net als muziekfestivals en alcohol. Kwestie van keuzes maken. Een reisgenoot is ook niet nodig, trouwens. In je eentje op vakantie gaan is een heel grote aanrader.

Het grootste voordeel: je bent niet thuis. Escapisme is een excellente reden om te vertrekken. Je omgeving veranderen, dat kan namelijk niet. Maar je kan jezelf er wel eventjes uit verwijderen.

Als de sleur van de collegezalen je naar de keel vliegt. Of als je denkt een ongeluk te begaan als je nog één keer iemand op een zonovergoten terras hoort verzuchten hoe drúk hij of zij het wel niet heeft. Als je bemoeizuchtige ouders hebt, of docenten, ook al ben je lang en breed volwassen.

Nog erger: je hebt vakantie, officieel, maar eigenlijk voel je je nog steeds opgejaagd. Er zijn klusjes, scripties, zorgen over de toekomst. Thuis ben je nooit echt weg. Niets lekkerder dan een paar (honderd, duizend) kilometer afstand tussen jou en de rest te leggen. En al die dingen worden een stuk minder irritant, als je even weg bent geweest.

Sterker nog, waarschijnlijk ga je ze zelfs missen. Ongelofelijk maar waar: zelfs het schrijven van een scriptie kan heel leuk lijken, gezien vanaf de andere kant van de wereld.

Schrik niet als je er opeens zelfs zin in krijgt.

Door Anoushka Kloosterman