Door Bart Braun Het gaat er natuurlijk gewoon komen, dat nieuwe Universitaire Sportcentrum. In het plan voor de universiteitsraad stipt de universiteit nog netjes aan dat ze het oude USC best nóg een keer zouden kunnen renoveren, maar ja. Het is te klein, een nieuwe kan lekker duurzaam gebouwd worden, en het investeringsklimaat is gunstig dus een projectontwikkelaar vinden lukt ook nog wel.
De eerste artist impressions zien er goed uit, en het BioSciencePark is zo’n lelijk en verwaaid industrieterrein dat alles dat je er doet een verbetering oplevert. Er wonen bovendien nog geen mensen, dus de zure not-in-my-backyard-types die bij vrijwel elk bouwproject in Leiden dwarsliggen blijven stil. Het wordt hartstikke tof, allemaal.
Maar misschien is het toch goed om, voor we 21,7 miljoen aan geld en grond - plus het overschrijden van die begroting - uit gaan geven, nog heel even te reflecteren. Het is goed en belangrijk dat studenten aan sport doen, maar is dat per se een taak van de universiteit? Nog niet zo heel lang geleden sloot de Universiteit Leiden haar eigen LAK-theater, omdat ze zich meer wilde richten op haar kerntaken: onderwijs en onderzoek. Als straks de geldstroom weer slinkt, is een sportcentrum dan nog steeds een kerntaak?
Het is ook goed en belangrijk dat studenten hun fiets kunnen laten repareren, en af en toe een goede film zien of een nacht lang doorhalen op te harde muziek. De universiteit investeert niet in fietsenmakers, bioscopen of techno, en toch wordt in de behoefte voorzien.
Er zijn namelijk ook nog andere partijen in dit verhaal dan alleen de universiteit en haar studenten. Elders in de stad zitten de voetbalclubs in financiële nood: daarvan willen er vast een paar ruimte maken voor studententeams, net zoals de clubs voor veel andere sporten best wat extra leden kunnen gebruiken. Een klimwand? Bij de boulderhal in Leiden en de klimmuur in Den Haag struikel je nu over de studenten en de promovendi. Die bedrijven zullen not amused zijn dat het USC miljoenen aan gemeenschapsgeld krijgt om hun klanten weg te vangen.
Fitness? Er zitten zo idioot veel fitnesscentra in Leiden dat je je afvraagt of ze niet stiekem bedoeld zijn om crimineel geld wit te wassen. Ze zijn lang niet allemaal druk, in elk geval. Je kan ook een akkoordje sluiten met clubs, sportscholen en aanverwanten, dat de studenten daar goedkoop aan de slag kunnen. Het betekent wel dat studenten wat vaker burgers tegen zullen komen, natuurlijk, maar die bijten niet.
Natuurlijk, een sportcentrum is een mooi visitekaartje. Er zullen zelfs wel studenten bestaan die in hun achttienjarige naïviteit de universitaire sportvoorzieningen meewegen in hun studiekeuze. In Amerika geven publieke universiteiten rustig tientallen miljoenen per jaar uit aan hun sportteams, om dezelfde reden. Hoeven we ook niet na te doen, toch?