De zonovergoten bestuurskamer van een universiteit in het westen des lands, ergens in de nabije toekomst. De rector magnificus zit met de handen in het haar.
‘We hebben een monster geschapen’, mompelt de bestuurder. ‘En het was allemaal voor niks.’
Op de bestuurstafel ligt een rapport dat volkomen duidelijk is, over de verengelsing van het onderwijs. Na een laatste, verdrietige blik verdwijnt het in de prullenbak.
‘De gemiddelde student denkt dat ‘ie veel beter Engels kan dan de gemiddelde student’, vat de rector het eerste gedeelte samen. ‘Maar eigenlijk is het Engels helemaal niet goed genoeg om op universitair niveau mee te draaien.’
Conclusie 2: diezelfde politiek die de universiteiten dwong om razendsnel om te schakelen naar een andere taal, veroordeelt nu luidkeels de kloof tussen academie en samenleving.
Conclusie 3: omdat alle andere Nederlandse universiteiten net zo hard verengelsten, heeft deze universiteit netto geen enkele voorsprong gehaald op de concurrentie.
Terugdraaien dan maar? Dat past een ambitieuze, internationaal gerichte universiteit niet, natuurlijk. Hoe blijf je de andere universiteiten nou wél een stap voor? Vertwijfeld slaat de rector de laatste Nature* open. Het openingsartikel is van Zhang et al. Er staan ook artikelen in van mensen die Gang Yan, Juat Chin Foo, Ming Jiang en Kai Liu heten. Hmmm.
Nu de VS en het Verenigd Koninkrijk allebei zichzelf in de voet geschoten hebben met Trump en Brexit, kan dat hun gidsfunctie in universiteitsland geen goed doen, beseft de rector. De Chinezen domineren de wetenschap al, maar als ze dat straks vanuit hun eigen universiteiten gaan doen…
‘Fuck Engels!’, besluit de rector. ‘Als de studenten dan toch niet goed genoeg zijn in een vreemde taal, kunnen we ze net zo goed een compleet nieuwe taal leren! We gaan gewoon nog een stap verder! Wat zeg ik? Geen stap, maar een Grote Sprong Voorwaarts!’
De rector drukt de sneltoets op zijn telefoon in, en krijgt een opleidingsdirecteur aan de lijn. ‘Zeg, dat Chinees, hè? Dat is niet zo heel moeilijk te leren, toch?’
Bart Braun
* Sinds het schrijven van dit artikel is er een nieuwe Nature verschenen, maar in dit nummer zijn twee van de publicaties geschreven door iemand die Zhang heet. Het argument blijft dus staan.