‘De zware bastonen en de gitaarsolo’s ontbreken. Toch ontstaat ook a capella al na de eerste tonen van "Dancing Queen" diezelfde ABBA-vibe’, vertelt Joanna Amkreutz (20, geneeskunde), commissaris choir van Sempre Crescendo. Het koor van het studentenmuziekgezelschap geeft eind mei een concert met als thema: ABBA meets Schumann. Naast ABBA-hits klinken om precies te zijn de Romanzen für Frauenstimmen, die Robert Schumann in 1849 componeerde, 125 jaar voor de Zweedse popgroep het Eurovisiesongfestival won.
Sempre Crescendo is een open sub-vereniging van Minerva. Ook niet-Minervanen mogen zich aanmelden voor een stemtest. ‘Het madrigaalkoor is dan weer een soort afsplitsing van ons grootkoor’, vertelt Amkreutz. ‘Het is de klassieke variant van de film Pitch Perfect: vijftien zingende dames, voor wie de lat wat hoger ligt. Het madrigaal is gemakkelijker inzetbaar voor externe concerten. Bijvoorbeeld op het Science Gala, bij het tweehonderdjarig bestaan van de bètafaculteit, of de opening van het academisch jaar. Vaak verzorgen we ook een of twee stukken bij de concerten van het grootkoor.’ En eens per jaar is er het madrigaalconcert. ‘Dat is het moment waarop we even echt alleen shinen.’
Het wordt geen ABBA-Schumann-mix. ‘Aangezien ABBA luchtiger en toegankelijker is, zullen we daar waarschijnlijk mee eindigen. Schumann behoeft wat meer aandacht van het publiek.’ En ook van de zangeressen. ‘Je moet je echt inleven en concentreren om de juiste klankkleur te vormen. ABBA-nummers toveren direct een glimlach op de gezichten. Het technische aspect verdwijnt dan al snel.’ Toch is ook ABBA een uitdaging. ‘Het is ongelofelijk wat die twee vrouwen met hun stem konden. Wij hebben gelukkig vijftien leden, met verschillende bereiken en stemgroepen, waarvan we goed gebruikmaken.’
Zelf is ze sopraan, net als Agneta overigens – Frida was mezzosopraan. ‘Maar binnen het madrigaalkoor maakt dat niet heel veel uit. We hebben alten die prima mezzo- of zelfs sopraan kunnen zingen.’
Los van elkaar vormen ABBA en Schumann een vergezochte combinatie, denkt ze. ‘We hadden zin in iets dat niet voor de hand lag. En we zijn allemaal ABBA-gek. Eerder combineerden we klassieke stukken al met bijvoorbeeld Alicia Keys. En de volgende keer kiezen we misschien wel voor Mozart en Queen. Maar de ABBA-arrangementen zijn wel op een Schumann-achtige wijze in elkaar gezet.’ Componist Sophie Ketokaki, die bevriend is met dirigent Emilio Alberto Aguilar, deed dat aan de hand van Schumann-opnames van het madrigaalkoor. ‘De verhoudingen van de stemmen, hoe de melodielijn verspringt tussen de stemgroepen, dat is bij onze versie van de ABBA-nummers op Schumann geïnspireerd.’
Frauenromanzen bevat tragische verhalen. ‘Een vrouw die verlangt naar een man, die gestorven is op het slagveld, of zeemeerminnen die schippers laten verdrinken. Samen met de klanken ontstaat er vervolgens iets heel bijzonders’, vindt Amkreutz. Welke ABBA-nummers daar precies tegenover staan, wil ze nog niet kwijt. ‘Maar "Dancing Queen" mag natuurlijk niet ontbreken.’ Niet haar allergrootste favoriet, overigens. ‘Dat is: "I have a dream". Een heel rustig en ingetogen lied. Het was het lievelingslied van mijn oma, en nu ook van mij.’
Lokhorstkerk, zaterdag 27 mei, 13.30, €12 (studenten: €9)
Marleen van Wesel