U bent inmiddels gestopt met uw succesvolle blog. Waarom?
‘Als mensen op straat tegen je zeggen: “Hé, u bent die meester van die grappige opmerkingen van leerlingen”, wordt het tijd om wat anders te gaan doen. Het was heel leuk, maar het is mooi geweest. Het blog genereerde heel veel aandacht en gaf me een platform, maar ik heb meer te vertellen en wilde me ontwikkelen als schrijver.
‘Ik heb een column in Trouw over onderwijs. Daar verwerk ik ook ervaringen van leerlingen in. Er staat ook een roman in de steigers die overigens helemaal los staat van de onderwijswereld.
‘Ik sta nog vierenhalve dag per week voor de klas, dus ben vooral nog steeds met veel plezier meester Bart. En soms plaats ik nog een uitspraak op Facebook of Twitter. Zo hoorde ik op het schoolplein onlangs nog een opmerking van een leerling: “Ik stress een beetje omdat ik geen stress om mijn examens voel.”’
Heeft uw status als bekende Nederlander invloed op dat werk?
‘Nee, hoor. Ik loop echt niet als een of andere beroemdheid door de gangen. Uiteraard kennen veel leerlingen mij, maar dat komt vooral omdat ik alweer negen jaar op de Open Schoolgemeenschap Bijlmer werk. Ik heb les gegeven aan broers en zussen van leerlingen die nu bij mij in de klas zitten. Veel van hen weten wel wat ik verder doe, maar ze zijn meer met zichzelf bezig dan met mij. Zo hoort het ook.’
Was u altijd al van plan om leraar te worden?
‘Zeker niet. Toen ik slaagde voor mijn mavo, was nog meer tijd op school doorbrengen wel het laatste waar ik zin in had. Ik begon een zoektocht naar wat ik wilde met mijn leven, maar het onderwijs zit wel in de genen. In mijn familie zitten best veel docenten. Mijn oom bijvoorbeeld, en hij vroeg: “Is het toch niet wat voor jou?” Dat bleek uiteindelijk toch zo te zijn.’
Wat is uw geheim?
‘Ik zeg tegen leerlingen dat zij alles met mij kunnen bespreken. Ze kunnen met al hun problemen bij mij terecht. Het is belangrijk dat een docent meer is dan een persoon die een les afdraait. Ik heb geleerd van mijn eigen traumatische ervaring: je moet openstaan voor je leerlingen. Mijn moeder overleed aan kanker toen ik veertien was, daar had ik het heel moeilijk mee. Op school waren er twee docenten aan wie ik mijn verhaal kwijt kon. Dat was heel belangrijk.’
De discussie over de feminisering van het onderwijs is weer opgelaaid. Wat vindt u daarvan?
‘Dat is een van de onderwerpen die aan bod komen op de Museumnacht. Ik snap dat het belangrijk is om ook mannen naar het onderwijs te trekken. Maar het gaat er vooral om goede docenten voor de klas te krijgen. Het maakt niet uit of dat nou mannen of vrouwen zijn. Ik hoor nooit van mijn leerlingen dat zij op de basisschool liever een meester dan een juf hadden gehad. Het speelt gewoon niet zo.
‘Er zitten ook enorme vooroordelen in die wervingsacties gericht op mannen. Die zijn stoer en stoeien met de leerlingen, dat is dan vooral belangrijk voor jongens. En: een man laat zien dat hij de baas is in de klas. Allemaal van die genderclichés. Alsof een man zich niet gevoelig en kwetsbaar kan opstellen. Onzin.’
Door Vincent Bongers
A.L.S.V. Quintus
19 mei, diverse locaties
€ 13,50/8,50 met LUF-pas