Nieuws
Reviewer is vaker man
Mannen worden relatief vaker gevraagd om een peer review te doen.
donderdag 2 februari 2017

Wetenschappers maken hun werk bekend via publicaties in vakbladen. Elk vakblad dat ook maar enigszins een knip voor de neus waard is, doet aan peer review: een of meerdere collega-wetenschappers bekijken of het artikel en de informatie erin wel volgens de regelen der kunst tot stand zijn gekomen.

Zeker voor beginnende wetenschappers kan het keuren van artikelen en beursaanvragen een nuttig klusje zijn. Je kan vriendjes worden met redacteuren of programma-managers, en dat zijn vaak belangrijke mensen in jouw veld. Je leert er zelf ook van, zodat je een betere wetenschapper wordt. Bovendien benadrukt het feit dat je gevraagd wordt dat je onderdeel bent van de wetenschappelijke gemeenschap.

Het is, kortom, een puntje van zorg dat nu blijkt dat vrouwen minder vaak gevraagd worden om te peer reviewen dan mannen, ook als je corrigeert voor leeftijd en het feit dat er meer mannen dan vrouwen in de wetenschap werken.

Tenminste: in een artikel in Nature laten twee Amerikaanse wetenschappers zien dat dit gebeurt bij de bladen van de American Geophysical Union, een vakorganisatie voor aardwetenschappers. Volgens de onderzoekers is die vergelijkbaar met andere clubs van wetenschappers - een bewering waar wij, als we peer reviewers voor Nature waren, overigens graag een onderbouwing voor hadden gezien. Als dat klopt, kan je hun data doortrekken naar andere vakgebieden, al raden ze aan om daar vergelijkbaar onderzoek te laten doen.

Niet alleen stellen de auteurs van een artikel minder vaak een vrouwelijke reviewer voor; als ze het doen, wordt die suggestie minder vaak aangenomen door de redacteur van het vakblad.

Eerlijk is eerlijk, vrouwen zeggen ook iets vaker ‘nee’ als ze toch gevraagd worden. Het verschil met hun mannelijke leeftijdsgenoten is echter zo klein dat de onderzoekers niet denken dat vrouwen daarom niet gevraagd zouden worden. BB