De 21-jarige Laurens (biofarmaceutische wetenschap, wil niet met achternaam in de krant) is als één van de weinigen niet verkleed. Wat verloren wacht hij naast twee meisjes, die elkaar vasthouden tegen de kou, de Amerikaanse vlag om hun schouders geslagen. ‘Ik volg het nieuws van de tent al een tijdje niet meer. Maar het wordt sowieso mooi.’
Rond twaalven worden de bezoekers ongeduldig. Geschreeuw klinkt over de straat als enkele beveiligers en politiemannen een paar ongeduldige feestgangers binnen de dranghekken duwen. Pas om kwart over één is iedereen binnen. Vanaf de begane grond, waar het Vrijheidsbeeld is opgezet, lopen, rennen en struikelen de feestgangers de trap op en af. Boven, in de grote zaal, speelt de Delftse Studenten Big Band in blauwe overalls opzwepende jazz. Met plastic bekers bier in de hand hangt het publiek over het voorste hek. Een meisje in een kort zwart rokje springt op een tafel naast het podium en begint uitgelaten te dansen. Snel wordt ze eraf getrokken door Minerva-voorzitter Lucia Aerden (21, internationaal recht). ‘Voor dit feest waren alle 1800 kaarten binnen 30 seconden uitverkocht. We hadden niet verwacht dat het zo groot zou worden.’
Commissievoorzitter Tristan Boevé (23, politicologie) houdt het hoofd koel. ‘We hebben een plan. Tot nu toe gaat alles redelijk binnen de lijntjes. Het was net wel even heisa om iedereen op tijd binnen te krijgen, maar het is gelukt.’
De bezoekers merken niets van de stress en drukte die achter de schermen heerst. In hun draken-onesies, Bay Watch-outfits of American Football-tenues hebben ze de tijd van hun leven. ‘Ik heb het enorm naar mijn zin’, aldus Lot van de Broek (20, Engels aan de Haagse Hogeschool). Voor het feest draagt ze een tutu gemaakt van de Amerikaanse vlag. ‘Ik ga door tot vroeg in de ochtend’, voorspelt ze. Alhoewel: ‘Ik moet morgen wel om kwart over negen op school zijn. Dus ik maak het niet té laat, een uur of drie, denk ik.’
‘Dit is heel mooi’, zegt Marius Hoogeveen (24, bestuurskunde). Hij laat het witte bandje om zijn pols zien, dat alle andere feestgangers ook dragen. ‘Er zit een ledlampje in, dat van kleur verandert als bij een bepaalde staat de uitslag bekend is. Als-ie blauw wordt, heeft Clinton daar gewonnen, en bij rood weet je dat Trump een meerderheid heeft. En je kunt de uitslag live volgen op het scherm in de grote zaal.’ Max Rechthuis (23, fiscaal recht) valt hem in de rede. ‘Ik heb namelijk een mooie quote: wat zou Leiden zijn zonder All American Night?’
Bij de bar staat een Minervaan in groen pak met wietplantprint en bijpassende zonnebril. ‘Waar ik het pak vandaan heb? Geleend van een vriend. De bril had ik al. Nee, ik wil niet met mijn naam in de krant.’ Zijn vriend is verkleed als Mexicaan. Hij draagt een sombrero en een gescheurd, bruin shirt met hier en daar een verfveeg. ‘Donald Trump haat Mexicanen. Ik haat Donald Trump. Dus het leek me logisch.’
John de Groot (24, criminologie) heeft zijn basketball-tenue aangetrokken. ‘Ik heb het shirt van mijn vader gekregen. Hij is Amerikaan, dus ik heb automatisch ook de Amerikaanse nationaliteit.’ Over zijn politieke voorkeur heeft hij een uitgesproken mening. ‘Clinton heeft mijn stem. Trump is voor de korte termijn: muren bouwen helpt niet als je het probleem van illegale immigranten wil oplossen.’ De achtergrond van het feest is volgens hem maatschappelijk engagement. ‘Door de tent voor deze avond open te stellen tonen we de betrokkenheid van Minerva bij de internationale politiek.’
Céline van Zadelhoff (21): ‘Het gaat om de mogelijkheid om iets te vieren. Amerika en wij gaan een nieuwe fase in.’ De designstudent aan de VU is verkleed als Pink Lady uit de film Grease. Maandag was ze nog in de Verenigde Staten. ‘Op bezoek bij mijn vader, hij woont vlakbij Chicago. Over het algemeen wonen daar meer Democraten. Ik zou zelf op Clinton stemmen, maar alleen omdat zij de minst slechte is.’
Boevé is het daarmee eens. ‘Ik heb als halve Amerikaan op Clinton gestemd. Zij is de minst erge.’ Aerden hoopt dat Clinton wint, zegt ze, nog voordat de uitslag duidelijk wordt. ‘Ik zou het mooi vinden om een vrouwelijke president te krijgen. Maar ik ben allang blij dat ik niet hoef te stemmen.’
Monica Preller