Columns & opinie
071 527... Ziekgemaakt
Nina Blom (41, pseudoniem) van de Stichting Overlevers Münchhausen by Proxy (STOMbP) groeide op met een moeder die haar ziek maakte. Deze donderdag houdt ze een lezing bij Emile, de studievereniging van pedagogiek.
woensdag 14 september 2016

Wat deed uw moeder precies?

‘Münchhausen by proxy is een vorm van kindermishandeling. Ik ben veertien jaar lang ziekgemaakt door mijn eigen moeder. In het begin had ik volgens haar buikklachten en vanaf mijn negende spierklachten en reuma.

‘Ik onderging talloze onderzoeken, van bloedprikken tot een stuk traumatischer: dat er met naalden in mijn spieren geprikt werd om schokjes toe te dienen. Uiteindelijk ben ik zestien keer opgenomen in zeven verschillende ziekenhuizen. De langste opname duurde veertien maanden.’

Had u als kind door dat de situatie niet klopte?

‘Toen ik een jaar of vijf was, had ik er al een heel gek gevoel bij. Ik twijfelde soms: heb ik wel écht buikpijn? Hoe ouder ik werd, hoe meer twijfels ik kreeg.

‘Maar toen ik op een gegeven moment thuis vastgebonden op bed lag, en veel medicatie kreeg toegediend door mijn moeder, voelde ik me ook echt heel ziek. Ik raakte juist bang: ga ik dan écht dood? Het is ook kantje boord geweest. Het was heel verwarrend.’

En artsen, hadden die niets door?

‘Toen ik een jaar of drie was zag een arts inderdaad een verband met het gedrag van mijn moeder. Zodra mijn moeder dat doorhad, nam ze me mee naar een andere arts. Soms verhuisden we zelfs, vaak net op tijd.

‘Dat verhuizen, dat is ook een kenmerk van Münchhausen by proxy. Later heb ik mijn dossiers teruggelezen. Ik zag dat er wel vaker vermoedens waren geweest, ook bij de huisarts. Had nou maar doorgezet, dacht ik.’

Uiteindelijk kwam één arts toch in actie. Wat gebeurde er?

‘Hij vond het verdacht dat hij bij zo’n ziek meisje na al die onderzoeken niets kon vinden. Hij vroeg gegevens op bij ziekenhuizen waar ik eerder was geweest, en vermoedde Münchhausen by proxy. Na acht maanden onderzoek kwam hij op gesprek bij mijn ouders. Toen mijn vader liet vallen: "Een hond hadden we allang laten afmaken", werd ik direct uit huis geplaatst.’

En toen?

‘In de periode daarna kreeg ik natuurlijk veel psychische hulp. Een psycholoog adviseerde me om alles op te schrijven. Ik begon met tekeningen en later met schrijfsels. Pas veel later begon ik research te doen, wat 21 jaar later resulteerde in een boek: Je bent een verschrikkelijk kind.’

Dat boek omschreef u ooit als een afsluiting. Voelt dat na de achtste druk nog steeds zo?

‘Ik ben er nog steeds veel mee bezig, maar op een andere manier. De impact zal nooit helemaal weggaan, maar ik vind het heel gaaf om deze lezing te houden. Bij het meldpunt Veilig Thuis komen zo’n 63 meldingen per jaar binnen van Münchhausen by proxy, maar het gebeurt denk ik vaker dan we weten. Door het bewustzijn te verhogen kunnen we wellicht een paar kinderen redden.’

MVW

Nina Blom, Je bent een verschrikkelijk kind.

Lezing bij studievereniging pedagogiek Emile.

Do 15 september 17.15 uur, Pieter de a Court-gebouw, zaal SB45, €1 voor leden; €2 voor niet-leden