‘Het ging heel erg mis aan het begin’, zegt Florian Dirkse (1978) over de wereldreis per zeilboot die hij van 2008 tot 2010 maakte. ‘Mijn reisgenoot Arjen van Eijk (1982) en ik arriveerden op Curaçao waar onze tocht zou beginnen. Daar lag Pegasus, onze toen 24 jaar oude zeilboot van 44 voet. Die was gekocht zonder haar eerst gezien te hebben. Je weet dat je dat nooit moet doen, maar de eigenaar was een bekende. “Dat zit wel goed,” dachten we.
‘Pegasus werd uit het water getakeld voor inspectie. Toen zagen we dat de boot zwaar was beschadigd. Osmose aan de romp. Er was water tussen de polyesterlaagjes gekomen, het was net een rotte ui. De expert had het nog nooit zo erg gezien. Echt een hel, onze droom lag in duigen. Maar na heel veel geld, stress en moeite, is Pegasus gerepareerd. De reis ging door.’
Vandaag geven Dirkse en Van Eijk de lustrumlezing van De Blauwe Schuit. De studentenzeilvereniging bestaat vijftig jaar. De twee vertellen over hun tocht die 21 maanden duurde.
‘Deze reis was een droom. Maar we wilden ook iets terug doen voor de oceanen. Daarom hebben we stichting The Green Miles opgericht en met de camera verslag gedaan van onze expeditie en van een aantal ecologische projecten.’ Daaruit is de televisieserie Zee, Zout en Zeilen (2011) samengesteld, die nog online is te zien. ‘We hebben een storm meegemaakt van windkracht twaalf. De windmeter gaf 68 knopen aan, met windsnelheid van 125 kilometer per uur. Dan is het een kwestie van overleven, zorgen dat je niet overboord slaat en de storm uitzitten.
‘Bij de Cookeilanden in de Pacific hebben we walvisdeskundige en natuurbeschermer Nan Hauser geholpen met haar onderzoek naar bultruggen. De mannetjes zingen om de vrouwtjes te triggeren, echt prachtig. Ik heb mijn hoofd onder water gestoken om ze beter te horen.
‘Arjen en ik hebben wel een paar keer neus aan neus gestaan. Door een verkeerde inschatting duurde een reis bij Singapore drie dagen in plaats van drie uur. We waren doodmoe omdat het tijden had gestormd. Toen werden we enorm boos op elkaar, maar dat hebben we uitgepraat. We zijn nog steeds de beste vrienden. Dat is misschien nog wel het mooiste wat de reis heeft opgeleverd.’
Onlangs raakte Dirkse op een andere manier betrokken bij een maritieme kwestie van groot belang. ‘Heel bizar: ik was jarig en iemand had als felicitatie mijn hoofd in een foto van Kapitein Iglo geshopt. Het werd mijn profielfoto op Facebook. Prompt kreeg ik appjes met opmerkingen als: “Ze zijn op zoek naar de eerste Nederlandse Kapitein Iglo.” Ik besloot te solliciteren. Ik trok een kapiteinspak aan dat ik ooit had gekregen, leende een grote zilveren schaal die ik vulde met vissticks en ging zo naar het pr-bureau in Rotterdam. Daar heb ik mijn op perkament geschreven sollicitatiebrief in een fles afgeleverd. Dat werkte.
‘Van de oorspronkelijk driehonderd gegadigden bleven er dertig over. Ik moest opnieuw iets doen om op te vallen en besloot een papegaai te huren. Het kostte 300 euro, dan krijg je er een begeleider bij. Wel duur, maar ik dacht: Fuck it, als ik iets doe, dan doe ik het goed. De papegaai, Bob genaamd, vond het superleuk. Dat kon de begeleider aan zijn oogjes zien.
‘Er was een kinderjury, die vond mijn broodje vissticks heerlijk, en mijn pitch overtuigde de vakjury. Ik werd Kapitein Iglo. Voor de commercials op televisie is er een internationale kapitein, maar er is wel een Youtube-filmpje met mij gemaakt: Captain Iglo Returns! Die speelt zich af in de Rotterdamse haven en is al 115.000 keer bekeken.’
Florian Dirkse en Arjen van Eijk, Lustrumlezing De Blauwe Schuit
Sociëteit De Blauwe Schuit, Zijlstroom 79, donderdag 21 april, 19.30 u. toegang gratis