‘De Universiteit Leiden maakt werk van een diverse, evenwichtige en interculturele groep wetenschappers en studenten. Hoe meer diversiteit op de werkvloer, hoe meer creativiteit en innovatie.’
Onze website windt er geen doekjes om: de Universiteit Leiden draagt diversiteit hoog in het vaandel. Sinds 2014 zijn wij zelfs de eerste Nederlandse universiteit met een diversity officer die de academische diversifiëring in goede banen moet leiden.
De Leidse academie biedt deze maand ook enkele praatgroepen, waaronder op 1 april as. over ‘etnische en culturele diversiteit’. Het werd hoog tijd, want wat is het spijtig dat er in de praktijk nog zo weinig terechtkomt van het Leidse diversiteitsbeleid.
Zo zijn er weliswaar op enkele faculteiten (in de gebouwen Kamerlingh Onnes, Pieter de la Court, Gorlaeus en Leids Universitair Medisch Centrum bijvoorbeeld) gebedsruimten ingericht voor studenten en personeel, maar de situatie daar is abominabel. Ja, er zijn kleedjes. Ja, er zijn routebeschrijvingen naar Mekka. Ja, er zijn instructies en voorzieningen voor rituele wassingen. Maar is dat diversiteit? Nee, nog lang niet. We moeten niet op onze lauweren rusten, er zijn nog vele minderheden die op schrijnende wijze in de steek worden gelaten.
De christenen bijvoorbeeld, die zouden toch ook wel eens willen bidden? Waarom hangt er nergens een mooi kruisbeeld aan de muur? Niet te groot uiteraard; dan haken de protestanten weer af. Waar staat het wijwater? Waar ligt de Bijbel? En de Thora? Hállo! Het is 2016 hoor!
Kan de portier niet even, als hij langs een tuincentrum loopt, zo’n mooi Boeddhabeeldje meenemen? Een paar staafjes wierook? Trouwens, mag een gebedsruimte die ook stilteruimte is, gebruikt worden door volgelingen van Hara Krishna om te chanten? Zo niet, dan moet voor hen een aparte ruimte worden overwogen.
Waarom, eigenlijk, voorziet de universiteit niet in een éénpittertje, een pan en een vergiet voor aanhangers van de Pastafaribeweging? Die vereren immers dolgraag het Vliegende Spaghettimonster met een rijk gevulde, beetgare carbonara. En ja, daar zitten spekjes in, dus dat levert vast problemen op met joodse, islamitische en vegetarische bezoekers – ook hier is een aparte ruimte aanbevolen.
Dan hebben we het nog niet eens over de naturisten, die de hele dag gebukt gaan onder het juk van ónze sociale wenselijkheid. Zij zouden maar wat graag een ruimte voor zichzelf hebben waar zij, bevrijd van al die onderdrukkende normkledij, zich in hun volle natuurlijkheid kunnen concentreren op de wetenschap. Op zich kunnen zij wel terecht in een gebedsruimte, maar dan met de kachel hoog en de ramen dicht. En de andere gebruikers moeten er natuurlijk geen overlast van ondervinden. Het is hoe dan ook raadzaam om een soort datumprikker te openen, zodat geïnteresseerden met hun ULCN-account in goede orde de voorzieningen kunnen reserveren.
Jazeker, het is even doorpakken, die diversiteit. Inschikken, goed plannen, ogen open, niet te krenterig met ruimtes en attributen, maar dan heb je ook wat. Gelijke behandeling van iedereen. Kom op, laten we die mensenrechten nu eindelijk eens serieus nemen!
Geerten Waling is postdoc onderzoeker aan de Universiteit Leiden