Columns & opinie
Warme-truiendag
woensdag 10 februari 2016

In ‘Knuffel des doods’ schrijft Bart Braun over warme-truiendag. Hij maakt in zijn column een paar goede punten, zeer goede punten zelfs:

- De tijd van bewustwording van klimaatverandering is voorbij, het is tijd voor aanpakken.

- Denk goed na over hoe je als universiteit écht impact kunt hebben op mondiale schaal.

- Laat het meedoen aan de warmetruiendag van de universiteit geen zogeheten aflaat zijn.

Het zijn drie punten waar ik het volledig mee eens ben, kudo’s voor Bart, maar toch ergerde ik mij rot. Waarom raakte ik zo getergd? Kwam dit alleen door het artikel of zat er meer achter?

Met name de toon van het stuk raakte bij mij de gevoelige snaar. De schrijver claimt eventjes dat de duurzaamheidscommissie GreenKeys ‘straal voorbij loopt’ aan de verwaarloosbaarheid die één dagje verwarming uitzetten heeft op de totale CO2-voetafdruk van de universiteit. De impactberekeningen moeten nog komen, maar ik houd zelf rekening met een besparing van 1 procent. Dat is grofweg 50.000 kuub gas, 90.000 kg CO2 en zo’n 10.000 euro. Dit zou ik niet verwaarloosbvaar noemen, maar daar gaat mijn ergernis niet over.

De schrijver zegt dat die naïeve studentjes van GreenKeys er vast niet aan gedacht hebben dat de échte duurzaamheidsuitdagingen van onze universiteit vele malen groter zijn dan een dagje een lelijke trui aan. In deze redenatie zit enorm veel arrogantie en disrespect. Sorry meneer Braun, maar de commissieleden van GreenKeys zijn echt niet op hun achterhoofd gevallen. Ze zien de grote mondiale uitdagingen en doen er op vrijwillige basis met het budget voor een paar tosti’s alles aan om impact te genereren en verantwoordelijkheid te nemen. Het is ze gelukt om af te dwingen dat Leiden deel nam aan de SustainaBul (duurzaamheidsranking van universiteiten) nadat het college van bestuur eerst nee had gezegd, het is ze na een jarenlange lobby gelukt om een GreenOffice in Leiden neer te zetten en ze hebben deel gehad in het feit dat ‘klimaateducatie’ vier maal in het Parijs-akkoord is te vinden.

Meedoen aan de warme-truiendag is slechts één van de vele dingen waarmee GreenKeys zichzelf laat zien. Als u het ze even had gevraagd, dan had u dit geweten. Helaas blijkt dat soms lastig. Dat is waar de diepere kern van mijn ergernis vandaan komt. Ik geniet al jaren van Mare als entertainment, maar in mijn beleving is de kloof tussen de verhalen en de werkelijk die ik ervaar groot. Misschien is mijn vooroordeel dat de Mare goedkoop wil scoren onterecht. Met goedkoop scoren bedoel ik met name bestaande vooroordelen bevestigen en onnodig schofferen van mensen, verenigingen of de universiteit. Hoewel ik om dat laatste wel kan lachen, beetje hypocriet van mij. Dit is misschien een pittige aantijging, maar een goed medium staat ook open voor zelfreflectie.

De voorstellen van de heer Braun geven aan dat hij uit goed hout gesneden is. Het is alleen jammer dat je ten koste van anderen vaak makkelijk kunt scoren. Daar maak ik mij op dit moment ook schuldig aan, sorry Bart, sorry Mare. Hopelijk kunnen wij vriendjes blijven.

Mart Lubben

Student industrial ecology