Blèh!

Ik dacht dat iedereen warme gevoelens had bij Sint-Maarten. Tot ik op mijn achttiende naar Leiden verhuisde. Op 11 november kocht ik zakken vol snoep en installeerde me bij de voordeur. Een paar uur later zat ik er nog: illusies armer en duizend zuurtjes rijker.

Zonde, want het is zo’n mooi feest. Wekenlang knutselden we aan onze lampionnen. En bij elke bewoner moesten we beslissen of we ‘Sintemaarten mikmak, mijn moeder is een dikzak’ durfden in te zetten (‘Oehoee, ze zei dikzak!’).

Dat Leiden geen Sint-Maarten kent is één ding. Maar sinds kort doet zich een kwaadaardig fenomeen voor in mijn volksbuurt: de intrede van Halloween. Ik geef toe, de Kooi is nogal gevoelig voor kitscherige versierpartijen. Rond kerst schittert er een overdaad aan lampjes en glitterijsberen. Met voetbal… nou ok, dat slaan we over.

Het summum van de wansmaak centreert zich rond het huis van Bep het Medium, waar de ver-Xenosering van de samenleving hoogtij viert. Hier speelt de ware Halloweenhorror zich af: huizen verdwijnen achter skeletten van een euro en plastic pompoenprullaria van de Action. Volwassen mensen bevestigen reusachtige spinnen op de daken, terwijl kinderen de moeite van het zingen van een liedje nog bespaard blijft. ‘Trick or treat’ is al wat nodig is voor een bek vol snoep.

En studenten blijven niet achter. Ze zoeken naar de meest sexy duivelshoorntjes en het minst verhullende heksenkostuum in winkel SoLow, zonder door te hebben dat de naam op meer slaat dan de prijzen. Laten we deze smaakloze Amerikaanse cultuurinvasie een halt toe roepen, en Sint-Maarten vieren. En studenten: let’s get real. Jullie hebben nog nooit een excuus nodig gehad voor een feestje. Laat staan zo’n slechte.

Door Petra Meijer

Yeah!

Wat jammer toch, dat Halloween in mijn studententijd nog niet zo leefde. Verkleden zonder dat je naar carnavalsmuziek moet luisteren, een horrorthema en eten met pompoen: ik had het prachtig gevonden. Deze zaterdag ga ik voor het eerst een Halloweenfeest meemaken. Ik ben al aan de partner en katers worden venijnige beesten na je dertigste, maar toch heb ik er zin in.

Het is eigenlijk raar dat Nederland zo moeilijk doet over het overnemen van exotische feestdagen. Geen hond die weet dat met Pinksteren de uitstorting van de Heilige Geest wordt gevierd, maar als iemand voorstelt om die feestdag in te ruilen voor het Suikerfeest, dan wordt ineens de nationale cultuur bedreigd. Honderdduizenden moslims hier, waarvan sommigen al vijfde generatie migrant, maar ook onderdeel uitmaken van de Nederlandse cultuur is blijkbaar onmogelijk. Die Syrische vluchtelingen in het Sportcentrum staat nog wat te wachten.

Wel, beste Syriërs, het is in wezen heel eenvoudig. Nederland kent inderdaad één sterke, homogene cultuur: die van Amerika. Gewoon meedoen dus dit weekend, verkleed je als iets engs. Ga als asielzoeker.

Overigens heeft Halloween ook voor ouwe lullen iets te bieden. Vorig jaar kwamen alle kindertjes uit de buurt bij me langs, schattig verkleed als vampier of dinosaurus. Je geeft ze een snoepje en daarna gaan ze snel weer weg, zonder dat je vijftig keer op een avond hoeft te horen dat koeien – no shit – staarten hebben, zoals bij Sintemaarten.

Ik ben alvast om: Pinksteren eruit, Halloween erin. En dan ook een Tweede Halloweendag vrij, want katers zijn niet wat ze geweest zijn.

Door Bart Braun