Een vuurspuwer met een spaflesje petroleum luidt de vuurdoop van een nieuwe lichting in. Vanaf dit punt begint het allemaal echt, voor de studenten én de El Cid/Vademecumcommissie. Ook de openingswoorden van El Cid-voorzitter William Schrier golden voor allebei: ‘Dit zou wel eens de mooiste week van je leven kunnen worden.’

Zoveel spanning als er te zien was op de gezichten van de El Cid-deelnemers, zoveel ontlading was er af te lezen van de gezichten van het bestuur. De kop was eraf.

In zijn openingswoord vroeg Schrier ook aandacht voor het goede doel van de El Cid: Kans voor Studenten, waarmee studenten uit Afghanistan en Zuid-Afrika de kans krijgen om in Nederland te studeren.

‘Zonder studenten zou Leiden zoiets zijn als Haarlem, of Dordrecht’, vervolgde Henri Lenferink, burgemeester van Leiden. Hij gaf tips om de inburgering te bevorderen: een Leidse ‘r’ is cwrrrrruciaal, net als het beëindigen van je zin met ‘juh’.

Na de korte inburgeringscursus volgden twee indrukwekkende speeches over de serieuze kant van studeren. ’Onze wereld heeft te maken met grote uitdagingen.’ Vice-rector magnificus Simone Buitendijk wond er geen doekjes om: ‘Begin vandaag met je verantwoordelijk voelen, niet pas als je afgestudeerd bent.’

Voorafgaand aan de opening werd er nog geluncht op milieuvriendelijke picknickkleedjes. ‘De afwas na het feest’, waar voorzitter college van bestuur Hogeschool Leiden Kristel Baele de eerstejaars aan herinnerde, werd zo nog even uitgesteld.

Om de heupen wat losser te krijgen, ontkurkte de El Cid-commissie de champagne: want het studentenleven is een feestje, je moet echter wel zelf het confettikanon afvuren. Hoewel de eerstejaars nog wat timide toekeken, demonstreerden degenen in een polo dat de afwas soms dansend te ontspringen valt.