Columns & opinie
Frutti di Mare: 'Jullie scheuren de fucking toko uit elkaar!'
Marleen van Wesel
woensdag 3 juni 2015
Necessary, de nieuwe huisband van SSR. © Taco van der Eb

'Slayerrr!!’ schreeuwt de Catena-delegatie achterin de Raevenzaal van Quintus. Op het podium staat Necessary, de huisband van SSR, die nog een Hollandse kneiter de zaal in knalt. Dit is Stubandikoos: the battle of the verenigingshuisbands tijdens de MASCQ-week. ‘Die week is om de vijf grote verenigingen te verbinden’, vertelt commissielid Rosanne Mulder (22).

Naast Catena is ook SSR al goed vertegenwoordigd, om de spiksplinternieuwe huisband toe te juichen. Op het verzoek van de band aan de andere drie verenigingen om zich te laten horen, blijft het nog vrij stil.

‘SSR had al een huisband’, vertelt zangeres Dominique de Jong (19) later. ‘Maar de meeste bandleden zijn inmiddels afgestudeerd en ze hebben los van de vereniging een doorstart gemaakt.’ De nieuwe band is een initiatief van twee eerstejaars. ‘Zo gaat dat bij SSR. De afgelopen twee maanden hebben we hard gerepeteerd.’ Voorlopig blijft Necessary de vaste huisband. Wanneer een van de leden afstudeert, komen er audities voor een opvolger.

Zo werkt het ook bij de tweede huisband van de avond, die al een jaar of tien bestaat: Minerva Music Machine. De zaal stroomt intussen vol met de rest van de verenigingen. De Minervanen weten Catena nog steeds te vinden. Of ze even naar voren willen komen, dit nummer is voor hen.

Slayerrr!!?’ klinkt het hoopvol. Ach, voor Stacy’s Mom willen ze ook best naar voren rennen.

Het juryoordeel is wat lastig te verstaan. Het voorstel van jurylid Bart Wirtz om vaker stadspodia zoals De Twee Spieghels en Studio De Veste op te zoeken, wordt overstemd door zangeres Caroline de Jong (22): ‘Ik versta er helemaal niks van, maar dankjewel!’

‘Heel leuk idee!’ reageert ze later alsnog. Ze treden al regelmatig buiten de vereniging op, tijdens de El Cid of op Koningsdag. Zelf zit ze sinds vier maanden bij de band. ‘De Minervanen die iets met cultuur hebben, zoeken elkaar altijd wel op. Zo hoorde ik dat de Minerva Music Machine een chick zocht die een performance neerzet.’

De frontvrouw van Augustinusband C’est Si zweept de zaal verder op. Halverwege de set verdwijnt ze toch even met de saxofoniste van het podium. ‘Wij gaan rocken!’ beloven de mannelijke bandleden die overblijven.

‘Slayerrr!!?’

Killing In The Name volstaat voor de Catenianen gelukkig ook om een moshpit te starten. En de rest van de zaal is genoodzaakt om mee te doen. De dames keren terug en laten bij Let It Go glitters, confettikanonnen en bellenblaasbellen los op de zaal.

Als vierde treedt Catena’s Iron Panda aan. De entourage steekt kartonnen borden in de lucht, met ‘Mark, shirt uit!’, ‘Meer naakt!’ en ‘We missen Britney!’

Het publiek springt bij elk nummer hoger de lucht in. Weliswaar ook geen Slayer, wel Song 2, Narcotic en uiteindelijk, waar iedereen op hoopte: Baby One More Time.

‘Jullie scheuren de fucking toko uit elkaar!’ roept presentator Robbert van der Linde (24) ter afkondiging.

Afsluiter is Quintushuisband UNITS. In navolging van de Tilburgse student Guus Meeuwis met Het is een nacht in 1994, won UNITS vorig jaar het AHC-studentensongfestival. Terecht: niemand smeekt nog om Slayer. Maar bij het kitcherige rockgeweld van Catena steken deze serieus kijkende jongens toch wat flets af.

Niet voor niets kroont de jury aan het eind van de avond Iron Panda tot winnaar.