Studeren alleen is al niet zo makkelijk, als je het goed doet. Studenten met een functiebeperking verdienen dan ook alle lof. Als samenleving, en zeker als universiteit die koketteert met haar diversiteitsbeleid, wil je al het redelijke doen om die mensen te ondersteunen.

Sterker nog, dat wil je niet alleen, dat moet je ook gewoon van de wet. Die wet heet ‘Wet gelijke behandeling op grond van handicap of chronische ziekte’ en daar staat in prachtige juristentaal: ‘Het verbod van onderscheid houdt mede in dat degene, tot wie dit verbod zich richt, gehouden is naar gelang de behoefte doeltreffende aanpassingen te verrichten, tenzij deze voor hem een onevenredige belasting vormen.’

Wat blijkt echter, als je met die studenten gaat praten? Dat het voor een deel van hen wel erg handig zou zijn als de colleges werden opgenomen. Alleen de docenten vinden het moeilijk, moeilijk. Lastig met privacy en ‘inbreuk op de persoonlijke levenssfeer’.

Welnu, beste docenten: rot voor je. Het aanslingeren van een webcam is simpelweg geen ‘onevenredige belasting’. Die camera staat bovendien niet in je slaapkamer of toilet, maar gewoon in een openbaar gebouw, waar je een van publiek geld betaalde lezing geeft aan een grote groep mensen. Als je daar echt dingen uitvoert die het daglicht niet kunnen verdragen, komt het a) toch wel uit en b) moet je je eens gaan afvragen wat je precies aan het doen bent en waarom.

Wettelijk gezien valt er vast wel wat te mauwen over of een college nou een openbare of een besloten gelegenheid is. Ook zal er heus wel een keer een gevalletje zijn waarin het verstandiger is om de camera even uit te zetten. Maar voor het overgrote deel van de hoorcolleges is dat allemaal niet relevant. Stel je niet aan en neem dat college gewoon op.

Voordelen genoeg, ook voor de niet-gehandicapten. Al het ongemotiveerde studentengespuis dat zich niet heeft voorbereid, blijft weg en valt de mensen die iets willen leren niet meer lastig. Wie moeite heeft met de voertaal of zijn aantekeningen niet meer kan ontcijferen, spoelt nog eens terug, eventueel met het woordenboek erbij. Doe het meteen goed en laat een student-assistent er ondertiteling bij zetten, dat maakt het makkelijker voor de slechthorenden.

Nog een reden om het te doen: je komt toch wel in beeld. Al die telefoontjes, tablets en laptops in de zaal tegenover je hebben camera’s. Geheid dat studenten die gaan gebruiken als je leuke dingen zegt, stomme dingen doet of als ze daarmee hun gehandicapte medestudenten een handje kunnen helpen.

Dan liever één goede camera in het midden van de zaal, zonder vertical video syndrome, schokkerig beeld of ruizend geluid. De komieken van South Park en Monty Python hebben uiteindelijk ook al hun materiaal zelf gratis op internet gekwakt, omdat ze diep ongelukkig werden van de lage kwaliteit van de filmpjes die er toch al stonden. Dat leverde ze uiteindelijk alleen maar meer geld op, niet minder.

Je zou de filmpjes zelfs kunnen gebruiken om het jaar erop je colleges te verbeteren. Die camera is een reuze krachtig instrument, geen handicap.