Columns & opinie
Inburgeren: De Nieuwe Universiteit
woensdag 18 maart 2015

Vorige week was ik bij een bijeenkomst van de Nieuwe Universiteit Leiden. Het doel van de bijeenkomst was het opstellen voorlopig eisenpakket.

De eisen verschilden niet zoveel van die van het Maagdenhuis: meer inspraak, meer transparantie, minder economisch gemotiveerde besluitvorming en eerlijke contracten voor de medewerkers van de universiteit. De sfeer van de bijeenkomst daarentegen, was in vergelijking met Amsterdam een toonbeeld van redelijkheid.

Het grootste punt van discussie was of de eisen aan de universiteit opgesteld moesten worden in de vorm van ‘the university; ‘must’, ‘ought to’, ‘should’, ‘will have to’ of ‘has to’, gevolgd door de eis in kwestie.

Aan het einde van de bijeenkomst stelde een jongen voor om te stemmen over welk gebouw we zouden gaan bezetten, ‘omdat er anders weer in Mare komt te staan dat we laf zijn.’ Wellicht zijn we wat laf en wat voorzichtig in Leiden, maar ik denk dat we daar een stuk verder mee kunnen komen dan in Amsterdam, waar er nauwelijks dialoog is, maar twee monologen tegen elkaar in schreeuwen.

Deze tweestemmige monoloog leidt vooral tot radicalisering van de studentenstem. Die wordt in toenemende mate beïnvloed door principiële demonstranten, die het niet eens zoveel uitmaakt waartegen ze zijn, zolang ze maar lekker met verf en doeken in de weer kunnen en pakkende slogans kunnen bedenken.

Vrijdagavond was er in Amsterdam een lawaaidemonstratie, uit solidariteit met de eerder opgepakte studenten. Honderden protestanten riepen: ‘Politie! Fascisten! Straatterroristen!’ Toen de agenten vervolgens ingrepen, werd er op sociale media gesproken van ‘buitensporig politiegeweld’. Nu vind ik dat je alles moet kunnen zeggen, maar als je belachelijke leuzen gaat scanderen tegen mensen die gewoon hun werk doen, moet je ook niet raar opkijken als zij vervolgens van hun geweldsmonopolie gebruikmaken.

Dan kun je maar beter wat gezapig en lafjes bij elkaar komen in een zaal van dezelfde universiteit die je probeert te veranderen, om daar overeenstemming te bereiken over wat er veranderd dient te worden en daarover vervolgens met het college van bestuur de dialoog aan te gaan. Dit is niet alleen constructiever (leve het rendementsdenken!), het komt ook over alsof het je om de verbeteringen zelf gaat, en niet om het principieel tegen zijn.

Wat trouwens nog ontbrak aan het eisenpakket, was het benadrukken van de noodzaak om samen te werken met studenten van andere universiteiten. Veel van de problemen op de universiteit worden namelijk vanuit Den Haag geregisseerd. In plaats van in elke universiteitsstad een eigen ‘Nieuwe Universiteit’ te beginnen, kan er beter een nieuwe Universiteit van Nederland worden opgericht, Voor een krachtiger gebaar naar de beleids-makers. Het is alleen te hopen dat we daarnij niet besmet raken door het onredelijke antigedachtegoed van de Amsterdammers.