Nieuws
Wat valt er hier te halen?
Raadsleden zien aanknopings­punten in de Amsterdamse capitulatiebrief. ‘Het is aan de beweging om te laten zien dat de problemen breder gedragen zijn.’ Het Leidse college van bestuur wil niet reageren.
Petra Meijer
donderdag 12 maart 2015

‘Ik ben onder de indruk van de Amsterdamse toezeggingen’, zegt universiteitsraadslid Joost Augusteijn (Abvokabo). ‘Veel punten zijn in Leiden al beter geregeld dan in Amsterdam, maar vooral op het gebied van democratie en medezeggenschap valt er nog wel wat te halen. Echte medezeggenschap is ook in Leiden beperkt. Nieuw beleid wordt eerst intern geformuleerd. Ze bedenken iets, babbelen daarover, leggen het vast, en dan komt het pas bij ons. Wij kunnen dan hooguit de scherpe randjes eraf halen. Als het om beleidsbepaling gaat, zitten wij aan het eind van het proces.’

Ook universiteitsraadslid Mahamed Xasan zou graag zien dat de medezeggenschap eerder geïnformeerd wordt. Maar verder is hij eigenlijk wel tevreden met de Leidse gang van zaken. ‘We hebben veel gremia waarin studenten zijn vertegenwoordigd. Zo zijn er de faculteitsraden met een assessor in het bestuur, de universiteitsraad, het Leids Universitair Studentenplatform (LUS), de Plaatselijke Kamer van Verenigingen (PKvV), het Studieverenigingen Overleg Platform (StOP), opleidingscommissies: hoeveel invloed wil je hebben?’

Dat leden van het college van bestuur en het faculteitsbestuur op basis van democratie gekozen moeten worden, vindt hij onzin. ‘We moeten blij zijn met wat we hebben en onze winsten tellen.’ Augusteijn ziet er echter wel wat in. ‘Het bestuur staat hier op een zekere afstand. Veel mensen hebben het gevoel dat ze er geen echte invloed op kunnen uitoefenen. Zonder iets te willen zeggen over de mensen die daar nu zitten, zouden we het wel een keer moeten hebben over hoe de mensen in die besturen daar komen. Dat kan democratischer.’

Volgens Xasan is ook meer financiële openheid niet nodig. ‘Wat is nou volledige financiële openheid? In principe worden al onze vragen over bepaalde uitgaveposten gewoon goed beantwoord. Je moet als medezeggenschap niet naast je schoenen lopen. We hebben medezeggenschap, geen zeggenschap.’ Augusteijn: ‘Natuurlijk zijn sommige posten onduidelijk. Dan staat er “extra inhuur personeel” in een financieel overzicht, zonder dat wij zien dat dit personeel aan uSis werkt.’

Het Leidse college van bestuur liet dinsdag desgevraagd weten het ‘niet opportuun’ te vinden om op het tienpuntenplan te reageren, omdat het een ‘Amsterdamse aangelegenheid’ zou zijn.

Augusteijn: ‘Het is nu aan de Leidse beweging om te laten zien dat dat niet zo is, en dat de problemen breder gedragen zijn. Daarvoor hoeven we echt niet meteen de oude UB te bezetten. Het bestuur is best bereid om in gesprek te gaan, maar is er volgens mij nog niet echt van overtuigd dat er een probleem is.’

Xasan vindt het logisch dat de perikelen in Amsterdam gebruikt worden om de pijnpunten in Leiden bespreekbaar te maken. ‘Ook bij ons valt een en ander te verbeteren, de opleidingen zijn bijvoorbeeld veel te schools, met verplichte werkgroepen in de master. We krijgen van het bestuur steeds te horen dat ze vroeger bij rechten veertig procent uitval hadden. De maatregelen kunnen dan misschien wel werken voor die veertig procent, maar daar heb je weinig aan als ze niet werken voor de overige zestig procent. Enerzijds hoor ik van het bestuur dat Leiden het Oxford aan de Rijn wil worden, anderzijds willen ze slechte studenten aan boord houden. Een jaar extra begeleiding is prima, maar laat ze daarna maar uitvallen.’

Augusteijn noemt met name de toenemende werkdruk en bureaucratie als frustratiebron. ‘Er is hier wel een reservoir van onvrede, maar die wordt niet emotioneel gevoeld. De frustraties zijn zeer divers. We hebben niet te maken met grote ontevredenheid door een voorgestelde fusie of bezuinigingen. We willen wel dat het beter gaat, maar hebber er ook weer niet echt last van.’