‘Wauw! Echt, wauw’, klinkt direct na de aftiteling van de documentaire Seks op recept.
Maker Nicolien Herblot bezocht maandag de minor gender en seksualiteit. Haar korte film over de vrouwenlustpil werd onlangs uitgezonden door het VARA-televisieprogramma Zembla. ‘Is dat met een sisser afgelopen?’ wil een student weten. ‘Want ik had er niets over gehoord.’
Waarschijnlijk was zij een van de weinigen. ‘De uitzending heeft veel stof doen opwaaien in de kranten en aan de Universiteit Utrecht is er zelfs een promotie uitgesteld’, vertelt docent Yasco Horsman, die de bijeenkomst organiseerde. ‘En er zijn maar liefst drie Fokke & Sukkes aan gewijd.’ ‘Het debat gaat door en dat is goed’, zegt Herblot, die denkt dat de promotie uiteindelijk wel zal doorgaan.
Voor de film sprak ze de CEO van Emotional Brain, het bedrijf dat de pil op de markt wil brengen. ‘Hoe kreeg je dat voor elkaar? Aangezien je hem genadeloos afslacht’, vraagt een student. Volgens Herblot vond de man het een goed idee om het onderwerp kritisch te bespreken, en wilde hij een weerwoord geven. ‘Ik geef ook geen oordeel, wanneer hij zijn statistieken verklaart.’
Wel zijn er verschillende experts omheen gemonteerd, die ten zeerste betwijfelen of er wel een grote groep vrouwen bij de lustpil gebaat is. Zij spreken van disease mongering, waarbij de medicijnenmarkt wordt opgerekt om meer winst te maken. Ook bij de promotie is mogelijk sprake van belangenverstrengeling.
‘Maar hij wist dat we zijn critici ook zouden spreken’, benadrukt Herblot. Het publiek vult de kritiek graag aan. ‘We leven overduidelijk in een male dominated society. Anders zouden we wel zoeken naar een pil die de lust van mannen afremt’, vindt een student.
Iemand wil weten of Herblot ten strijde blijft trekken tegen de lustpil. ‘Dat moeten jullie doen. Ik ben geen actievoerder.’ Een ander vraagt zich af of ze dan wel een neutrale observator is: ‘In de discussie met die CEO neem je een duidelijk standpunt in.’
‘Disease mongering vind ik een slechte zaak. Dat proces wilde ik in beeld brengen, maar ik moest eerst uitzoeken of er echt sprake van was’, besluit Herblot. ‘Anders zou ik het nooit mogen uitzenden van mijn baas.’ MVW