Hoera! El Cid! Je hebt je deze week door je misschien iets te fanatieke mentoren door de stad laten slepen, vers van geest en nieuwsgierig naar alles wat deze stad je te bieden heeft. Welkom in Leiden, de plek waar het bijna ondenkbaar is om niet lid te worden van een van de vele verenigingen die de stad rijk is. En die verenigingen heb je ontdekt. Een ontbijtje op Njord, lunchen bij Catena, een feestje op Minerva.
Overal ben je ontvangen door stralende mensen, die je willen overtuigen om voor hun vereniging te kiezen. Misschien ben je niet zo vers van geest en heeft er voorafgaand aan deze introductieweek al uitvoerig research plaatsgevonden, wat de El Cid tot een noodzakelijk kwaad maakt.
Je weet toch al welke vereniging het helemaal is voor jou. Met een beetje geluk heb je in de vakantie vrienden gemaakt in een studentenhuis, waar je de belofte hebt gekregen dat je ingestemd wordt. ‘Maar dan moet je wel nog even lid worden!’
Dus lid worden heb je gedaan, maar niet op maandag al. Je vrienden in het studentenhuis hebben je verzekerd dat het vroeg inschrijven echt niet cool is en dat diegene die zich wel al op maandag aan het corps verbinden zeker wat te wachten staat tijdens de KMT.
Ah, de legendarische KMT. Laat je niet bedonderen, elke vereniging kent een vorm van ontgroening. De website van vereniging vertelt je hoogstens dat de kennismakingstijd je bekend maakt met het reilen en zeilen van de vereniging en je studentenmaten doen er al even enigmatisch over.
Al die geheimzinnigheid doet vermoeden dat dit fabeldier genaamd KMT de sprookjesbubbel van de El Cid uiteen laat spatten. Google laat je al snel weten dat media smullen van ontgroeningen, van het zogenaamde semi-fascisctische gedachtegoed waarmee we de rubberentegelgeneratie proberen op te voeden.
Afgaand op wat de mensen van GeenStijl denken te weten, komt het erop neer dat toekomstige bestuurders twee weken van tijgeren door kots en mayo te wachten staat. Wat een sneuneuzen zijn we toch. Gelukkig ben je gezegend met een gezond stel hersens en weet je dat dit heerlijk overdreven is, maar laten we wel wezen, je had toch niet gedacht dat het een Kumbayakamp was?
Alle grimmigheid daargelaten, het is het dubbel en dwars waard. Na de ontgroening, van welke vereniging dan ook, behoor je tot dat groepje stralende mensen en lach je om de droeftoeters van GeenStijl. Dus dompel je onder in de wondere wereld van de verenigingen, drink nog een paar biertjes, schrijf je in als je dat nog niet gedaan hebt en ontwikkel je. Worstel en kom boven. Welkom in Leiden!