‘Rond de bomen wordt een grote boomhut gebouwd, met daarin een tentje met biologische pizza’s en fruitshakes. Daarnaast komt de bowlingbaan en hier vooraan het zwembad’, zegt Céline Lemoine van de lustrumcommissie van Minerva. Op het voormalige ROC-terrein aan de Toussaintkade zijn de voorbereidingen voor het lustrum in volle gang. Van 27 juni tot 11 juli viert de vereniging er haar 200-jarig bestaan. ‘Eigenlijk hoef je als Minervalid niet meer op vakantie. Het idee is dat je je hier twee weken lang prima kunt vermaken.’
Het voormalige schoolgebouw is ontzettend groot, dus er zijn veel verschillende zalen. ‘Huizen en verbanden konden zelf een plan ontwerpen voor een van de zalen. Daarbij was niet alleen het design belangrijk, er moest ook nagedacht worden over de inzet van personeel en het kostenplaatje. Uiteindelijk hebben we voor elke zaal het beste plan gekozen’, vertelt Lemoine.
In de grote zaal is The Cave nagebouwd, met stalactieten aan het plafond en een verlichte bar. Minervahuis het Wallon bouwde een après-skibar van glazen blokken, Rap120 en het Plantsoen werken aan een hiphopbar met een muur van oude videobanden. Het pand biedt verder onderdak aan een casino, een bioscoop, een groot restaurant, een sushibar, in de kelder een soort Hifi met een heuse waterval en diverse snackzalen. Lemoine: ‘Ook leuk is de piraten-wc, die moesten de mannen per se hebben. Het piratenschip bestaat aan elkaar geschakelde badkuipen waar je in kunt plassen. Hoe dat schoon blijft? Ik denk dat we de brandslang er elke dag even op moeten zetten.’
Wie over het terrein loopt kan niet anders dan onder de indruk zijn. Lemoine lacht. ‘Het was wel veel werk. Onze commissie is een jaar fulltime bezig. Het thema bedachten we tijdens een weekje weg in Spanje, het werd ‘paradox’. Om alles een paradoxale uitstraling te geven zijn de gangen gekanteld en hebben we een ingang die bestaat uit trappen die van alle kanten komen. De muren zijn beschilderd met Escher-tekeningen die in elkaar overlopen en oplichten in blacklight. In de grote zaal hangen ook een aantal klokken. De middelste staat stil op vier voor half zes – dit tijdstip staat onder Minervanen bekend als borreltijd – en de andere klokken tikken versneld verder, waardoor een gevoel van tijdloosheid ontstaat.’
Ondertussen loopt er een klein meisje met een enorme ladder op haar schouders de trap op. Het is opvallend dat de leden bijna alles zelf opbouwen. De eerstejaars doen veel klussen, de ouderejaars geven vaak leiding aan subcommissies. Schattige meisjes hanteren zonder blikken of blozen grote cirkelzagen en timmeren meubels van steigerhout in elkaar.
‘Ik kon nog niet echt goed klussen, maar je leert het gaandeweg’, zegt Bart Woltjes van de terreincommissie. ‘Gelukkig hebben we elke dag een leger eerstejaars die we aan het werk mogen zetten’, zegt zijn commissiegenoot Pepijn Hamer. De heren zijn bezig met het bouwen van een geluidsluis. ‘Het hele pand is geïsoleerd met glaswol en gipsplaten: in totaal 35 centimeter dik. Deze deur was niet dik genoeg, dus bouwen we er een geluidsluis omheen’, zegt Woltjes. Hamer: ‘De glaswol bezorgt me wel echt nachtmerries.’
Op 3 juli is iedereen tijdens de Stadsdag welkom om het lustrumterrein te komen bekijken.